Nowe formularze CIT-8 do rozliczenia za 2018 r.
Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą spodziewać się publikacji nowego wzoru formularza CIT-8 za rok 2018. Wprowadzająca go nowelizacja rozporządzenia wprawdzie nie została jeszcze opublikowana, ale nie musi to być dla podatników zła informacja. Ci bowiem, którzy przed dniem publikacji nowego formularza złożą skutecznie deklarację CIT-8 na obecnie obowiązującym wzorze (26), nie będą zobligowani do ponownego składania deklaracji. Z projektu rozporządzenia wynika, że wejdzie ono w życie następnego dnia po ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw. Dodatkowe czynności mogą czekać nie tylko podatników i księgowych, ale również dostawców oprogramowania, bowiem wciąż nie znają struktur XML dla nowych formularzy. Nowe formularze mają m.in. wyeliminować problem z rozliczeniem podatku dochodowego od nieruchomości komercyjnych (minCIT).
Samo wstąpienie nabywcy w uprzednio zawarte umowy najmu nie świadczy o ZCP
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 stycznia 2019 r. (sygn. akt I FSK 293/17) wskazał, że okoliczność wstąpienia w obowiązujące umowy najmu przez kupującego nie przesądza o tym, że nieruchomość stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP). Do prowadzenia działalności w zakresie najmu lokali niezbędna jest obsługa przedmiotowej nieruchomości, w której znajdują się lokale (ochrona, sprzątanie, naprawy, remonty), a także obsługa samych umów. Fakt, iż budżet obiektu nie ma podstaw w ustawie o rachunkowości, ani nie jest przygotowywany w ramach sprawozdawczości finansowej spółki, prowadzi do tego, że nieruchomość nie jest formalnie wyodrębniona finansowo. Wobec powyższego, składniki majątku przedmiotowej sprzedaży nie mogą na moment transakcji samodzielnie funkcjonować jako ZCP.
Dodatkowe obowiązki wynikające z regulacji MDR
Nowe przepisy w zakresie MDR wprowadzają obok obowiązków w zakresie raportowania także obowiązek wdrożenia wewnętrznej procedury w zakresie przeciwdziałania niewywiązywaniu się z obowiązku przekazywania informacji o schematach podatkowych. Dotyczy on promotorów, podmiotów zatrudniających promotorów lub faktycznie wypłacających im wynagrodzenie, których przychody lub koszty przekroczyły w poprzednim roku obrotowym kwotę 8 mln zł. Przy czym, jak wynika z Objaśnień Ministerstwa Finansów, z obowiązku posiadania procedury wyłączone są te podmioty, które zatrudniają doradcę wewnętrznego (tzw. in-house), ale z udostępnionych przez niego schematów korzystają wyłącznie na własny użytek. W sytuacji natomiast, gdy ten doradca przekaże dalej uzgodnione opracowanie, podmiot zatrudniający spełni przesłanki do uznania go za promotora. Za brak wdrożenia ww. procedury przewidziano sankcję finansową w wysokości do 2 mln zł, która w szczególnych przypadkach może wynieść aż do 10 mln zł.
Kiedy sprzedaż udziałów nie ma charakteru pomocniczego
W interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. 0114-KDIP1-1.4012.688.2018.2.RR) stwierdził, że jeżeli posiadacz udziałów uczestniczy w zarządzaniu spółką, której udziały posiada oraz, gdy takie posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej, to w takim przypadku transakcje sprzedaży udziałów będą stanowiły działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Takie transakcje podlegają jednak zwolnieniu z VAT, ale otrzymane z ich tytułu wynagrodzenie nie powinno być wyłączone z kalkulacji obrotu stanowiącego podstawę obliczania proporcji. Czynności te nie mają bowiem w analizowany stanie faktycznym charakteru pomocniczego, gdyż są zamierzone, celowe i niejednokrotne (powtarzalne).
Będzie biała lista podatników
We wrześniu bieżącego roku rząd planuje opublikowanie białej listy podatników VAT. W wykazie będą zamieszczone istotne informacje na temat kontrahentów tj.: NIP, numer KRS, datę rejestracji, jak i również będzie można prześledzić status kontrahenta z ostatnich 5 lat. Najistotniejszą informacją będą informacje o rachunkach bankowych otwartych w związku z prowadzoną działalnością. Z dniem 1 stycznia 2020 r. w życie mają wejść sankcję za wykonanie przelewu na rachunek bankowy, które nie widnieje w profilu firmy na białej liście podatników. Sankcje dotyczyć mają przelewów wyższych niż 15 tys. złotych. W takim przypadku na podmiot płacący zostaną nałożone następujące obostrzenia: brak możliwości zaliczania wydatku do kosztów uzyskania przychodów i solidarna odpowiedzialność ze sprzedawcą za VAT. Będą istniały pewne wyjątki, sankcje nie będą obejmowały kompensat, potrąceń, kart płatniczych i kredytowych. W przypadku nieprawidłowych informacji w białej liście, podatnik nie będzie ponosił konsekwencji za wykonanie przelewu na nieprawidłowy rachunek bankowy. Wykaz będzie można znaleźć na stronie Internetowej Ministerstwa Finansów oraz w rejestrze CEIDG.
Zakup wierzytelności jest opodatkowany VAT
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 stycznia 2019 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.741.2018.1.PR) zakup wierzytelności jest opodatkowany VAT i nie podlega żadnemu ze zwolnień z podatku od towarów i usług. Przytoczona interpretacja dotyczyła spółki, która chciała sprzedać swoje wierzytelności po cenie równej wartości nominalnej pomniejszonej o dyskonto, które będzie stanowić wynagrodzenie. Organ stwierdził, że ta usługa będzie opodatkowana VAT, ze względu na to, że będzie istniał beneficjent usługi, została ustalona odpłatność, czynność będzie wykonana w ramach działalności gospodarczej oraz istnieje stosunek prawny. Nie będzie również podlegała zwolnieniu z podatku, ponieważ zakup wierzytelności nie może być utożsamiany z udzielaniem kredytu, pożyczek pieniężnych czy z usługą w zakresie depozytów pieniężnych, jak twierdziła Spółka.
Przesłanki zwolnienia z podatku u źródła i definicja „beneficial owner” powinny być interpretowane z uwzględnieniem zasady zakazującej praktyk stanowiących nadużycie prawa – przełomowy wyrok TSUE
Jak wynika z wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 26 lutego 2019 r. (sprawy C‑115/16, C‑118/16, C‑119/16 i C‑299/16) skorzystanie przez sądy krajowe z zasady zakazującej praktyk stanowiących nadużycie prawa (klauzula antyabuzywna) nie wymaga, aby formalnie pozwalały na to przepisy krajowe. Wyroki dotyczyły kilku duńskich spółek, którym fiskus odmówił prawa do skorzystania ze zwolnienia z podatku u źródła, ponieważ podejrzewał, że dokonywane przez spółki transakcje wypłaty odsetek mają sztuczny charakter. Według ustaleń duńskich organów podatkowych spółki wypłacały odsetki do pożyczkodawców działających na terytorium UE, którzy następnie w ramach grupy przekazywali te pieniądze do zagranicznych podmiotów (tj. spoza UE). W takiej sytuacji, zdaniem fiskusa nie można było przyjąć, że odbiorca odsetek był ich rzeczywistym właścicielem, a zatem brak było podstaw do zwolnienia odsetek z podatku u źródła, na co pozwala Dyrektywa 2003/49/WE. W wyroku TSUE orzekł, że w przypadku, gdy transakcja nosi znamiona oszustwa lub nadużycia, państwo członkowskie musi na podstawie ogólnej zasady prawa Unii Europejskiej odmówić możliwości skorzystania z przepisów prawa wspólnotowego. Co istotne nie jest przy tym wymagane, aby istniała ku temu odpowiednia podstawa prawna w ustawodawstwie krajowym. Przytoczone wyżej stanowisko TSUE ma duże znaczenie dla polskich podatników, będących stroną postępowań prowadzonych na podstawie przepisów sprzed wejścia w życie definicji rzeczywistego właściciela należności (przed 1 stycznia 2017 r.). Wyroki TSUE potwierdzają bowiem możliwość kwestionowania wypłat dokonywanych na rzecz podmiotów pośredniczących.
Zapoznaj się z komentarzem prawnym.
