Budimex wygrał ostatecznie spór o VAT
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lipca 2019 r. (sygn. akt I FSK 65/16), obowiązek podatkowy w VAT powstaje dopiero w momencie podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego. Długo wyczekiwany wyrok rozwiewa interpretacyjne wątpliwości zarówno podatników, jak i organów podatkowych. NSA argumentował swoje stanowisko m.in. powołując się na powszechną praktykę stosowaną przez firmy budowlane, zgodnie z którą świadczone przez nie usługi są wykonane dopiero z chwilą ich odbioru, gdy możliwe jest określenie należnego za ich wykonanie wynagrodzenia. Orzeczenie wydano po wyroku TSUE z 2 maja 2019 r. (sygn. akt C-224).
VAT od najmu. Co interpretacja to inne stanowisko
Obecnie fiskus twierdzi, że wynajem mieszkania firmie na potrzeby jej pracowników podlega zwolnieniu z VAT. Ostatnio był zdania, że należna jest stawka 23%. Jeżeli umowa będzie wprost wskazywać, że dotyczy mieszkania, i że najemca zobowiązuje się do korzystania z wynajmowanego lokalu wyłącznie na cele mieszkaniowe swoich pracowników, zwolnienie z VAT znajdzie zastosowanie. Takie stanowisko prezentowane jest w ostatnich interpretacjach indywidualnych np. z 1 sierpnia 2019 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.314.2019.2.KOM, 0114-KDIP1-1.4012.269.2019.2.EW.
Faktyczny prezes ponosi odpowiedzialność za zobowiązania spółki
Stosownie do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2019 r. (sygn. akt II FSK 1832/17) brak wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego nie chroni faktycznego prezesa przed poniesieniem odpowiedzialności za zobowiązania spółki. NSA wskazał, że uchwała powołania członka zarządu spółki wywołuje skutki od momentu jej podjęcia, natomiast wpis do KRS ma jedynie charakter deklaratywny. Osoba faktycznie pełniąca w spółce funkcje zarządcze, w momencie gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna, będzie ponosiła solidarną odpowiedzialność całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki, mimo braku ujawnienia danych tej osoby w KRS.
Nie będzie uproszczonych, uprzednich porozumień cenowych (APA)
Najnowsza wersja projektu ustawy o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych z 31 lipca 2019 r. nie zawiera już regulacji dotyczących tzw. małego APA, czyli uproszczonych uprzednich porozumień cenowych. Posiadanie takiego dokumentu, który jest rodzajem porozumienia dotyczącego warunków transakcji z podmiotami powiązanymi zawieranego z fiskusem w wersji uproszczonej, miało być metodą na zabezpieczenie prawa do rozpoznania kosztów podatkowych z tytułu zakupu usług niematerialnych od podmiotów powiązanych bez zastosowania limitu z art. 15e ustawy o CIT pozwalającego zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki z tego tytułu w kwocie do 3 mln zł plus 5% EBITDA. Uzyskanie małego APA miało być mniej kosztowne i szybsze niż APA w wersji zwykłej. Alternatywą ujętą w projekcie ustawy jest umowa o współdziałaniu pomiędzy podmiotami o przychodach powyżej 50 mln euro a organami podatkowymi. Warunkiem jej zawarcia ma być jednak m.in. pozytywna opinia ze wstępnego audytu przeprowadzonego przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, co może skutecznie zniechęcać firmy do tego rodzaju współpracy.
Fiskus zmienił stanowisko w sprawie wartości transakcji
Dla ustalenia wartości transakcji na potrzeby sporządzania dokumentacji cen transferowych należy uwzględniać wartość transakcji, która ma wpływ na ustalenie dochodu podatnika. Kwota podatku VAT takiego wpływu nie ma, zatem należy brać pod uwagę kwoty netto. Progi dla ustalenia obowiązku dokumentacyjnego ustala się w odniesieniu do przychodów w rozumieniu ustawy o rachunkowości, a te wskazują na wartość bez VAT. Między innymi na te argumenty powołał się Szef Krajowej Administracji Skarbowej w wydanej 24 maja 2019 r. (nr DPP13.8221.25.2019.GTM) interpretacji będącej zmianą z urzędu negatywnej dla podatnika interpretacji indywidualnej z 2 marca 2018 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.523.2017.1.APO). Zmieniana interpretacja dotyczyła stanu faktycznego sprzed 1 stycznia 2019 r. tj. sprzed wejścia w życie art. 11k ust. 2 ustawy o CIT definiującego progi dokumentacyjne powodujące powstanie obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla określonych typów transakcji. Powyższy przepis doprecyzowuje poprzedni stan prawny, wskazując jednoznacznie na obowiązek ujmowania kwot transakcji w wartościach netto. Szef KAS stwierdził, że nowy przepis odzwierciedla ogólną intencję ustawodawcy, którą należy brać pod uwagę również w okresie sprzed wejścia w życie przepisu.
Nowe formalności w podatku u źródła to nowe obowiązki dla płatników
Nowy obowiązek spoczywający na płatniku podatku u źródła w postaci dochowania należytej staranności przy weryfikacji spełnienia przesłanek do zastosowania zwolnienia czy do skorzystania z preferencyjnych stawek podatkowych na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania budzi wiele wątpliwości interpretacyjnych ze względu na brak w przepisach definicji należytej staranności. Na podstawie wydanych 19 czerwca 2019 r. przez Ministerstwo Finansów objaśnień oraz nielicznych interpretacji indywidualnych prawa podatkowego można twierdzić, że wymóg dotyczy m.in. weryfikacji czy kontrahent spełnia warunki rzeczywistego właściciela płatności, a to już dużo bardziej skomplikowane niż np. sprawdzenie posiadania certyfikatu rezydencji. Temat jest szczególnie istotny ze względu na to, że weryfikacja sposobu radzenia sobie z nowymi przepisami jest obarczona sankcjami na gruncie kodeksu karnego skarbowego, które mogą dotknąć w szczególności członków zarządu płatnika.
Dalsza amortyzacja tylko w tym samym majątku
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 5 czerwca 2019 r. (sygn. akt I SA/Po 233/19) wskazał, że wartość początkowa środków trwałych wnoszonych do spółki aportem powinna odpowiadać pierwotnej wartości początkowej (wartości historycznej) wyłącznie w sytuacji tożsamości przedmiotu wnoszonego do spółki i wcześniej amortyzowanego. W sprawie sporne było wniesienie do spółki aportem odrębnych nieruchomości lokalowych po ich wyodrębnieniu z dotychczas wykorzystywanego w działalności gospodarczej budynku. Zdaniem WSA, w takim przypadku powstaje nowy przedmiot własności, dla którego za wartość początkową można przyjąć wartość rynkową – wynikającą z operatu szacunkowego – a nie wartość historyczną budynku, z którego własność lokali została wyodrębniona.
Koszty tylko przy zbyciu nieprzedawnionego długu
Jeżeli strata z odpłatnego zbycia wierzytelności wcześniej rozpoznanej jako przychód należny dotyczy wierzytelności przedawnionych, to nadal można ją rozpoznać jako koszt uzyskania przychodów? Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 lipca 2019 r. przepisy ustawy o CIT wyraźnie wskazują, że wierzytelności przedawnione nie mogą być kosztem podatkowym, co należy stosować rygorystycznie. Zdaniem Sądu, spółka która zajmowała się sprzedażą wierzytelności własnych, a w związku z tym odprowadzała podatek dochodowy, nie miała prawa do rozpoznania kosztu podatkowego z tytułu straty odnotowanej na sprzedaży, ponieważ dotyczyła ona wierzytelności przedawnionych.
Zachęcamy do zapoznania się z komentarzem prawnym
