Wyłączenie stosowania nowych zasad pobierania WHT od 30 czerwca 2020 r.
Zgodnie z opublikowanym 9 grudnia 2019 r. projektem Rozporządzenia Ministra Finansów, przepisy dotyczące nowego systemu poboru WHT dla wypłat przekraczających 2 mln złotych mają zostać ponownie wyłączone ze stosowania do 30 czerwca 2020 roku . Rozporządzenie przewiduje odroczenie stosowania przepisów o WHT wyłącznie w przypadku podatników CIT.
Przypominamy zatem, że płatności należności dokonywane do podatników PIT już od 1 lipca 2019 r. podlegają nowemu reżimowi poboru podatku u źródła.
Warto jednakże przypomnieć, że od 1 stycznia 2019 r. w zakresie płatności należności zarówno do podatników PIT, jak też CIT, obowiązuje nowa definicja rzeczywistego właściciela należności, oraz że wszyscy podatnicy są zobowiązani do dochowania należytej staranności przy weryfikacji warunków zastosowania niższej stawki, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku.
Możliwość zmian wysokości stawek z początkiem roku podatkowego
Z początkiem roku podatkowego podatnicy mogą dokonać zmian w wysokości odpisów amortyzacyjnych środków trwałych poprzez ich: obniżenie, podwyższenie lub zmianę częstotliwości ich dokonywania. Warto zatem zadbać o udokumentowanie woli zmiany wysokości stawki amortyzacyjnej.
Ponadto podatnicy stosujący dotychczas metodę degresywną mogą być zobowiązani do przejścia na metodę liniową. Nastąpi to w przypadku, gdy roczna suma odpisów amortyzacyjnych w nadchodzącym roku podatkowym przy zastosowaniu amortyzacji degresywnej byłaby niższa niż przy zastosowaniu stawki liniowej.
Podatnicy z przesuniętym rokiem podatkowym, który kończy się między 31.10.2019 a 31.12.2019 mogą być zobowiązani do sporządzenia dokumentacji w ciągu 3 miesięcy
Podatnicy, których rok podatkowy kończy się między 1 października 2019 r. a 31 grudnia 2019, oraz wybrali możliwość sporządzenia dokumentacji za rok zaczynający się po 1 stycznia 2018 na „starych zasadach” (tj. na podstawie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2017 do 31 grudnia 2018), są zobowiązani do sporządzenia dokumentacji w terminie 3 miesięcy od daty zakończenia roku podatkowego.
Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 listopada 2019 r., sygn. 0114-KDIP2.2.4010.421.2019.1.SJ. Problem związany jest z treścią rozporządzenia Ministra Finansów z 14 marca 2018 r. w sprawie przedłużenia terminów wykonania niektórych obowiązków z zakresu dokumentacji podatkowej. W § 3 Rozporządzenia wskazano, że wydłużone terminy na sporządzenie dokumentacji dotyczą terminów na sporządzenie dokumentacji, które upływają w 2018 i 2019 r.
W konsekwencji, dokumentacja, na sporządzenie której termin upływa w 2020 r. musi zostać sporządzona w ciągu 3 miesięcy od zakończenia roku podatkowego.
Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku w związku z wystąpieniem opóźnień w realizacji inwestycji deweloperskiej – orzeczenie nieprawomocne
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 6 grudnia 2019, sygn. III SA/Wa 917/19, uchylił negatywną dla podatnika interpretację organów, która odmawiała mu możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na wypłatę wynagrodzenia kontrahentom w związku z wystąpieniem opóźnień w realizacji inwestycji deweloperskiej. Co ważne, podatnik w swej argumentacji powołał się na argumentację organu zawartą w innej wydanej dla niego interpretacji indywidualnej z 2 lipca 2018 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.274.2018.1.BS, w zakresie podatku od towarów i usług, w której organ zaklasyfikował dane wynagrodzenie jako wydatek niestanowiący odszkodowanie w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w ustnym uzasadnieniu podzielił stanowisko podatnika. Sąd wskazał, iż art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania. W konsekwencji, należy uznać za racjonalne działanie podatnika mające na celu wypłatę wynagrodzenia na podstawie odrębnego porozumienia w celu zminimalizowania ryzyka odstąpienia kontrahenta od inwestycji. Na chwilę obecną nie jest dostępne pisemne uzasadnienie do wyroku.
Działania agenta zagranicznego przedsiębiorcy a kwestia utworzenia stałego zakładu
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 25 lipca 2019 r., sygn. III SA/Wa 2687/18, oddalił skargę na interpretację indywidualną w zakresie zanegowania istnienia stałego zakładu niemieckiej spółki. W odniesieniu do zaskarżonej interpretacji indywidualnej Sąd stwierdził, iż działania marketingowe agenta realizują te same cele, co podstawowa działalność spółki niemieckiej. Do zadań agenta należy m.in. wykonywanie działań marketingowych. W przypadku sprzedaży B2B oznacza to m.in. bezpośrednie wyszukiwanie potencjalnych klientów. Zatem działania agenta należy uznać za kluczowe dla zawarcia umów sprzedaży przez spółkę niemiecką z klientami pozyskanymi przez agenta (choć formalnie agent nie ma żadnych uprawnień do zawierania umów i przedstawiania wiążących ofert). To oznacza, że ww. pracownicy agenta odgrywają kluczową rolę przy doprowadzeniu do zawarcia kontraktów, które są formalnie zawierane przez spółkę niemiecką. Tym samym, spółka niemiecka posiada w Polsce zakład w związku z prowadzeniem działalności w Polsce przy wykorzystaniu agenta w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT w zw. z art. 5 ust. 5 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W konsekwencji, spółka niemiecka podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.
Wydanie majątku likwidacyjnego osoby prawnej na rzecz wspólników a kwestia opodatkowania CIT na poziomie spółki
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 czerwca 2019, sygn. II FSK 866/18, stanął na stanowisku, iż w przypadku wydania majątku likwidacyjnego w naturze nie powstaje przychód po stronie likwidowanej spółki (osoby prawnej). NSA podkreślił, że podział majątku likwidowanej spółki między wspólników jest czynnością o innym charakterze niż regulowanie zobowiązań. Ponadto w przypadku wydania majątku polikwidacyjnego w naturze nie wystąpi sytuacja, w której następuje spełnienie świadczenia niepieniężnego w miejsce pieniężnego. W konsekwencji nie znajdzie zastosowanie art. 14a ust. 1 ustawy o CIT, który nakładłby obowiązek opodatkowania podatkiem dochodowym. Należy podkreślić, iż jest to kolejny wyrok NSA wpisujący się pozytywną dla podatników linię orzeczniczą.
Zapoznaj się z komentarzem prawnym
