Indywidualne konta dla wszystkich
Od 1 stycznia 2020 r. podatnicy PIT, CIT oraz VAT mają obowiązek wpłacania należności podatkowych na tzw. mikrorachunek. Celem wprowadzenia mikrorachunków jest ułatwienie dokonywania przez podatników płatności. Urzędy nie informują podatników o ich indywidualnych kontach, dlatego podatnik powinien odwiedzić stronę www.podatki.gov.pl, a następnie w zakładce „mikrorachunek podatkowy” wpisać swój PESEL (w przypadku osób niebędących przedsiębiorcami lub zarejestrowanymi podatnikami VAT) albo NIP (w przypadku przedsiębiorców, zarejestrowanych podatników VAT oraz płatników podatków, składek na ubezpieczenie społeczne i/lub zdrowotne). Mikrorachunek służy tylko do wpłat podatku. Zwrot podatku podatnik otrzyma na dotychczasowych zasadach. Co ważne, akcyzę, PCC oraz podatek od nieruchomości uiszczamy wg dotychczasowych zasad, czyli na konto danego urzędu (od nowego roku obowiązują nowe numery rachunków).
Wpłata na rachunek spoza białej listy? Nic straconego
Od 1 stycznia 2020 r. podatnicy, którzy dokonują na rzecz kontrahentów będących czynnymi podatnikami VAT płatności z tytułu transakcji, której wartość przekracza 15 tys. zł, są co do zasady obowiązani są do uiszczania zapłaty na rachunek rozliczeniowych zamieszczony na białej liście. Uchybienie temu obowiązkowi naraża podatnika na konsekwencje w postaci braku możliwości zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych lub konieczność zwiększenia przychodów oraz odpowiedzialność solidarną podatnika wraz z kontrahentem w podatku VAT. Podatnik, który dokonał płatności na rachunek spoza wykazu, ma jednak możliwość uwolnienia się od wskazanych sankcji finansowych poprzez poinformowanie o tym fakcie urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie 3 dni kalendarzowych od zlecenia przelewu. Ustalenie właściwości urzędu skarbowego w tak krótkim terminie może być problematyczne. Dlatego Ministerstwo Finansów uspokaja, że nawet jeśli podatnik wyśle zawiadomienie do niewłaściwego urzędu, to zostanie ono przekazane zgodnie z właściwością.
Obowiązki płatnika uprawniające do niepobrania podatku u źródła
W wyroku z 14 stycznia 2020 r. (sygn. I SA/Kr 1269/19) WSA w Krakowie orzekł, że płatnik, który chce zastosować art. 7 ust. 1 polsko-irlandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie dokonywać poboru podatku u źródła na podstawie polskiej ustawy o CIT, jest zobowiązany do przeprowadzenia pełnej weryfikacji warunków umożliwiających skorzystanie z tego zwolnienia i niepobrania podatku zachowując przy tym należytą staranność. W ramach należytej staranności nie można się ograniczyć jedynie do weryfikacji warunków zastosowania niepobrania podatku na podstawie art. 7 ust. 1 polsko-irlandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Znowelizowane przepisy ustawy o CIT, które modyfikują sposób, w jaki Polska weryfikuje prawo podatników do skorzystania z preferencyjnych zasad opodatkowania podatkiem u źródła, służą zapewnieniu opodatkowania dochodu/przychodu w miejscu, w którym został wypracowany zgodnie z prawem polskim, unijnym oraz umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, których Polska jest stroną.
Wyrok WSA jest nieprawomocny, ale wpisuje się w linię interpretacyjną prezentowaną przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne.
Korekta dochodowości jest neutralna na gruncie ustawy o VAT
Skoro otrzymywane lub wypłacane przez spółkę wyrównanie do ustalonego poziomu dochodowości nie odnosi się do konkretnych faktur, poszczególnych pozycji tych faktur, czy też cen pierwotnie stosowanych (nie ma bezpośredniego przełożenia na ceny produktów), to dokonana lub otrzymana przez spółkę płatność będąca korektą dochodowości, nie będzie powodowała korekty rozliczeń dotyczących sprzedaży towarów i usług do podmiotu powiązanego. Takie stanowisko zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji podatkowej z 3 stycznia 2020 r.
Stanowisko organu podatkowego wpisuje się w ugruntowaną linię interpretacyjną organów podatkowych.
Najem nieruchomości mieszkalnych przez przedsiębiorcę w ramach wykonywanej działalności gospodarczej nie będzie objęty zwolnieniem z VAT
Najemca, który jest przedsiębiorcą, podnajmuje lub nieodpłatnie udostępnia swoim pracownikom wynajmowany lokal mieszkalny. Stosownie do wyroku WSA w Krakowie z dnia 14 listopada 2019 r., taki lokal realizuje cel mieszkaniowy, ale nie jest to cel wyłączny. Nie można w takim przypadku przyjąć, że najem realizowany przez tego przedsiębiorcę jest objęty zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT jako wykorzystywanie budynku mieszkalnego „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Zaprezentowany pogląd jest zgodny z orzecznictwem NSA, zgodnie z którym zwolnienie najmu lokali mieszkalnych ma charakter zwolnienia celowego, ukierunkowanego na ochronę najemców lokali mieszkalnych faktycznie zaspokajających potrzeby mieszkaniowe poprzez tenże najem.
Neutralność podatkowa konfuzji wierzytelności i zobowiązań na gruncie ustawy o CIT
W przypadku przejęcia majątku likwidowanej spółki zależnej nie ma mowy o powstaniu przychodu podatkowego w wyniku wygaśnięcia na skutek konfuzji wzajemnych zobowiązań i wierzytelności, w tym wynikających z pożyczek udzielonych spółce zależnej obejmujących kapitał i naliczone odsetki. Wygaśnięcie zobowiązania wskutek konfuzji następuje z mocy prawa, wskutek skumulowania w rękach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika. W takiej sytuacji wygaśnięciu ulega zarówno dług, jak i odpowiadająca mu wierzytelność. Zmniejszeniu ulegną zatem zarówno aktywa, jak i pasywa spółki przejmującej majątek likwidowanej spółki zależnej. Tak uznał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji podatkowej z 8 stycznia 2020 r.
Koszt związane z zakupem udziałów spółki zależnej w postaci odsetek i opłat od kredytu oraz koszty z tytułu gwarancji bankowej należy zaliczyć do kosztów podatkowych w dacie jego poniesienia
Koszty kredytu zaciągniętego na zakup udziałów spółki zależnej oraz udzielonej gwarancji bankowej, tj. opłaty, prowizje i odsetki, nie są wydatkami na nabycie udziałów, lecz zapłatą za kredyt. Wobec tego są one kosztem uzyskania przychodu w dacie ich faktycznej zapłaty lub kapitalizacji. Wskazane wydatki, należy kwalifikować do kosztów innych niż bezpośrednie, gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania. Do wydatków na nabycie udziałów zalicza się wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie tych udziałów lub akcji (takie, bez których poniesienia skuteczne nabycie udziałów lub akcji nie byłoby możliwe). Takimi wydatkami są np. cena zakupu udziałów/akcji, opłaty notarialne, prowizja biura maklerskiego, podatek od czynności cywilnoprawnych, związane z ich zakupem. Tak wynika z interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 20 grudnia 2019 r.
Licencja na program komputerowy bez podatku u źródła
W nieprawomocnym wyroku z 19 listopada 2019 r. WSA w Gliwicach uznał, że wynagrodzenie na rzecz chorwackiej spółki za korzystanie z oprogramowania komputerowego nie podlega podatkowi u źródła na mocy polsko-chorwackiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Definicja należności licencyjnych wyrażona w polsko-chorwackiej umowie nie obejmuje wynagrodzenia za korzystanie z oprogramowania komputerowego, jak to ma miejsce w przypadku innych umów (np. z Kazachstanem, Portugalią lub Norwegią). Zatem przychód z tytułu korzystania z oprogramowania należy zakwalifikować do zysków przedsiębiorstwa opodatkowanych w państwie siedziby licencjodawcy. Wyrok jest nieprawomocny.
Zapoznaj się z komentarzem prawnym
