Podatnik, który rezygnuje ze zwolnienia z VAT, powinien ustalić obowiązki w zakresie podatku od towarów i usług na zasadach ogólnych, zdefiniowanych w art. 19a ustawy o VAT.
Takie wnioski płyną z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydanej 3 sierpnia 2022 r. o numerze 0114-KDIP4-3.4012.389.2022.1.DS. Interpretacja nie tylko rozwiewa dotychczasowe wątpliwości w tym zakresie, ale jest także korzystna dla podatników.
Zgodnie z analizowanym stanem faktycznym, spółka jest czynnym podatnikiem VAT i zajmuje się udzielaniem pożyczek i poręczeń na rzecz podatników VAT. Spółka stosuje jednolite zasady rozliczania w zawieranych przez siebie umowach, zgodnie z którymi okresem rozliczeniowym jest rok kalendarzowy, a odsetki są naliczane i płatne na koniec roku na podstawie wystawianej faktury VAT.
Spółka powzięła wątpliwość co do możliwości rezygnacji ze zwolnienia względem pożyczek udzielonych przed 1 stycznia 2022 r. Zdaniem spółki, rezygnacja ze zwolnienia VAT jest możliwa także w tym przypadku. Spółka argumentowała, że brak jest podstaw do uznania, że możliwość taka obejmuje jedynie usługi finansowe, których świadczenie rozpoczęło się po 1 stycznia 2022 r., a więc już w nowym stanie prawnym. Jeśli zatem spółka złoży do urzędu skarbowego zawiadomienie o wyborze opodatkowania świadczonych usług przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego rezygnuje ze zwolnienia, to będzie mogła opodatkować również usługi związane z pożyczkami udzielonymi przed 1 stycznia 2022 r., a których rozliczanie jest kontynuowane w nowym stanie prawnym.
Spółka zwróciła się także o potwierdzenie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego na gruncie VAT w przypadku rezygnacji ze zwolnienia. Zdaniem spółki powinien on być ustalony na zasadach ogólnych, tj. na zasadach przewidzianych w art. 19a ustawy o VAT. Zgodnie ust. 1 tego artykułu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dostawy towarów lub wykonania usługi, niemniej ust. 3 przewiduje szczególne rozwiązanie dla usługi, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń. W tym przypadku usługę uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi, niemniej jeśli okres ten przekracza rok to usługę uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego. Jako, że okresy rozliczeniowe dla pożyczek nie przekraczają roku kalendarzowego, usługi te uznaje się za wykonane z upływem danego okresu rozliczeniowego, tj. na koniec roku.
Dyrektor KIS potwierdził prawidłowość stanowiska spółki. Dla usług pożyczek, względem których podatnik zrezygnował ze zwolnienia od podatku, obowiązek podatkowy powinien być ustalony na podstawie art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, czyli z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Opodatkowaniem można ponadto objąć usługi, których świadczenie rozpoczęło się jeszcze na gruncie poprzedniego stanu prawnego, a które są rozliczane po 1 stycznia 2022 r.
