Skorzystanie z ulgi na sponsoring zależy od przeznaczenia zysku
Rzeczpospolita, 2024-05-27, Anna Zając
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 19 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Gl 1025/23 orzekł, iż w odniesieniu do ulgi na sponsoring istotne jest to, aby zysk wypracowany ewentualnie przez klub sportowy został przeznaczony na działalność statutową klubu, związaną ze sportem, nie zaś podlegał podziałowi pomiędzy wspólników. Podatnik jest spółką akcyjną, którą łączą umowy sponsoringowe z klubami sportowymi. Według aktów założycielskich „kluby” prowadzą działalność w zakresie sportu i działalność gospodarczą nieprowadzoną w celu osiągnięcia zysku. Według statutów walne zgromadzenie może przeznaczyć zysk netto klubu na dywidendę dla akcjonariuszy, pozostałe kapitały i fundusze oraz inne cele. Spółka każdorazowo przed skorzystaniem z ulgi na sponsoring zwraca się do klubów o oświadczenie czy zyski zostały przeznaczone na dywidendę dla akcjonariuszy. Gdy kluby oświadczą, że zyski nie zostały wypłacone akcjonariuszom, spółka chce korzystać z ww. ulgi.
Podatnik spytał czy spółka będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania kwoty stanowiącej 50 proc. kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego. Zdaniem podatnika tak. Dyrektor KIS uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Podatnik wniósł skargę do WSA w Gliwicach, który uchylił interpretację podatkową organu.
Dystrybutory paliw i gazu nie są budowlami
Rzeczpospolita, 2024-05-27, Oliwia Barcz
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 7 marca 2024 r., sygn. akt I SA/GI 1393/23 orzekł, iż dystrybutory paliw i gazu są urządzeniami technicznymi, a więc jedynie ich elementy budowlane stanowią przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Spór dotyczył prawidłowego ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, w tym określenia wartości budowli, którymi były m.in. dystrybutory paliw i gazu. Organ podatkowy przyjął opodatkowanie dystrybutorów paliwowych jako budowli, tj. stawką 2 proc. od ich wartości odtworzeniowej, wynikającej z opinii sporządzonej przez biegłego. W wyniku wniesionego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy tę decyzję, natomiast została ona uchylona przez WSA w Gliwicach po rozpoznaniu skargi podatniczki.
Przedłużanie terminu zwrotu VAT to nie pałka na podatników
Rzeczpospolita, 2024-05-29,Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargi kasacyjne spółki, której fiskus przez mniej więcej dwa lata wielokrotnie przedłużał termin do zwrotu nadwyżki VAT. W wyroku o sygn. akt I FSK 1717/23 NSA uznał, iż fiskus może sprawdzać, czy oddać firmie podatek, ale musi przy tym respektować zasady neutralności oraz proporcjonalności. Weryfikacja nie może być traktowana jako blankietowe opóźnianie realizacji praw podatnika.
Bez przelewu nie ma kosztu
Rzeczpospolita, 2024-05-31,, Przemysław Wojtasik
Jak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 maja 2024 r., sygn. nr 0112-KDIL2-2.4011.191.2024.1.IM, odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych można zaliczyć do podatkowych kosztów wtedy, kiedy pieniądze zostały przekazane na jego konto. Nie wystarczy samo naliczenie odpisu.
Nie każdy stracił prawo do odpisów
Rzeczpospolita, 2024-05-31, Aleksandra Tarka
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku o sygn. akt I SA/Rz 88/24 orzekł, iż wykładnia rozszerzająca na niekorzyść podatnika i prowadząca do naruszenia zasady ochrony interesów w toku jest nieakceptowalna. Zakaz amortyzacji nie obejmuje inwestycji w obcych środkach trwałych, jeżeli środki te stanowią budynki lub budowle. Sprawa dotyczyła spółki z o.o. Z wniosku o interpretację wynikało, że w ramach powierzenia realizacji zadań własnych samorząd od 1 stycznia 2005 r. przekazał spółce do używania składniki swojego majątku, m.in. nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi. Od 2005 r. spółka wynajmuje znajdujące się w nich lokale i w związku z tym tak jak inne zwykłe firmy podlega opodatkowaniu CIT. Spółka tłumaczyła, że w celu utrzymania budynków we właściwym stanie technicznym i sprawności użytkowej w latach 2006–2021 wykonała, sfinansowała i przyjęła do używania roboty budowlane, zakwalifikowane następnie jako inwestycje w obcych środkach trwałych. Te były amortyzowane do 31 grudnia 2022 r. jako inwestycje w obcych środkach trwałych będących budynkami mieszkalnymi, według indywidualnie ustalonej stawki amortyzacyjnej 5 proc. na okres 20 lat. Odpisy amortyzacyjne były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Spółka podkreśliła, że w związku ze zmianami przepisów od 1 stycznia 2023 r. zaprzestała amortyzacji. Niemniej jej zdaniem powinna mieć do tego prawo, ponieważ ograniczenia wprowadzone nowelizacją nie dotyczą amortyzacji przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się z tym stanowiskiem. Podatnik zaskarżył interpretację i wygrał.
