Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lipca 2025 r. brak konieczności poboru podatku u źródła w przypadku zakupu oprogramowania z pełnym przeniesieniem praw autorskich. Przypadek nabycia licencji na oprogramowanie typu SDK (ang. Software Development Kit, tj. zestaw narzędzi do tworzenia oprogramowania) bez przeniesienia praw autorskich rodzi już całkowicie odmienne skutki. W takim wypadku wynagrodzenie odnosi się bowiem do prawa do użytkowania oprogramowania, co należy klasyfikować jako należność licencyjną, a tym samym podlega ono opodatkowaniem podatkiem u źródła.
Okoliczności sprawy i zadane pytanie
Z wnioskiem o wydanie interpretacji zwrócił się polski przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowany w Polsce, którego głównym przedmiotem działalności był eksport urządzeń, wyposażenia i systemów technologicznych do krajów spoza Unii Europejskiej. Wnioskodawca zawarł kontrakt z odbiorcą mającym siedzibę w kraju trzecim na dostawę kompletnych wyrobów obejmujących zarówno urządzenia jak i elementy niematerialne, w tym oprogramowanie i licencję. W celu wykonania powyższego kontraktu wnioskodawca dokonał zakupu oprogramowania wraz z kodem źródłowym oraz przeniesieniem autorskich praw majątkowych, a także zakupu licencji na oprogramowanie typu SDK od dostawcy z siedzibą w Singapurze.
Przedsiębiorca zwrócił się do organu podatkowego, aby ustalić, czy powyższe transakcje generują obowiązki na gruncie przepisów o podatku u źródła (WHT) w Polsce.
Ocena wnioskodawcy i jej uzasadnienie
Zdaniem przedsiębiorcy, wynagrodzenie wypłacane dostawcy z siedzibą w Singapurze z tytułu jednorazowego zakupu oprogramowania wraz z przeniesieniem na niego majątkowych praw autorskich nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła. Kluczowym aspektem dla kwalifikacji podatkowej jest bowiem określenie czy wypłacający wynagrodzenie uzyskuje jedynie prawo do użytkowania (licencja) czy też pełne prawa autorskie. Zgodnie z art. 12 ust. 3 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO) między Polską a Singapurem, za należności licencyjne należy uznać m.in. należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego. Wnioskodawca powołał się na pkt 8.2 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD, w którym mowa, że jeśli płatność dokonywana jest w odniesieniu do pełnego przeniesienia praw własności, to nie może być ona uznana jako płatność „za użytkowanie lub prawo do użytkowania“ tego mienia i w związku z tym nie należy jej kwalifikować jako należności licencyjnej. Ponadto, zgodnie z pkt 15 Komentarza, jeżeli płatność dotyczy przeniesienia całości praw wynikających z praw autorskich, to nie może być uznana za należność licencyjną i nie podlega art. 12 UPO. Jak przywołał Wnioskodawca, w opisanym zdarzeniu, kontrahent z Singapuru dokonał przeniesienia na niego pełnych autorskich praw majątkowych do oprogramowania wraz z kodem źródłowym. Wobec tego transakcja dotyczy odpłatnego zbycia praw, a nie licencji. W świetle UPO wynagrodzenie to należy więc kwalifikować jako zyski z przeniesienia majątku, które podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie, w którym zbywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę (art. 13 UPO).
Z kolei w przypadku zakupu licencji na oprogramowanie typu SDK, zdaniem wnioskującego należy pobrać podatek u źródła w Polsce. Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, od przychodów uzyskanych na terytorium RP przez osoby niemające miejsca zamieszkania, z tytułu m. in. praw autorskich lub pokrewnych (w tym licencji), ustala się zryczałtowany podatek w wysokości 20% przychodu. Art. 41 ust. 9 ustawy o PIT pozwala natomiast zastosować na podstawie UPO obniżonej stawki albo zwolnienia z podatku pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatnika. Jak wskazuje wnioskodawca, w analizowanym przypadku zastosowanie będzie miała obniżona stawka 5%.
Stanowisko organu
Dyrektor KIS w pełni zgodził się ze stanowiskiem przedsiębiorcy przedstawionym co do obu płatności. Stwierdził, że ocena skutków podatkowych wnioskodawcy jest prawidłowa i z tego powodu odstąpił od szczegółowego uzasadnienia prawnego swojej decyzji.
Podobne interpretacje
Stanowisko Dyrektora KIS w tej sprawie jest zgodne z wcześniejszymi interpretacjami, które przytoczył wnioskodawca:
- Interpretacja Dyrektora KIS z 8 grudnia 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.579.2023.1.MW: Nie ma obowiązku poboru WHT od wynagrodzenia za przekazanie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych, gdyż te będą opodatkowane wyłącznie w kraju siedziby sprzedawcy, o ile UPO tak stanowi.
- Interpretacja Dyrektora KIS z 5 grudnia 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.376.2019.2.JC: Zyski ze sprzedaży praw autorskich nie są należnościami licencyjnymi w rozumieniu UPO.
- Interpretacja Dyrektora KIS z 8 lutego 2023 r, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.774.2022.1.AW: Wynagrodzenie za użytkowanie oprogramowania, nieobejmujące przeniesienia praw, stanowią opłaty licencyjne i podlegają WHT.
Wnioski
Wydaną interpretację należy ocenić pozytywnie, ponieważ wpisuje się ona w jednolite podejście, zgodnie z którym wynagrodzenia za nabycie oprogramowania wraz z pełnym przeniesieniem praw autorskich nie należy kwalifikować jako należności licencyjnej. Płatnicy powinni zatem skupić się na dokładnym przeanalizowaniu przedmiotu zakupu w odniesieniu do oprogramowania, ponieważ kluczowe jest określenie czy obejmuje ono przeniesienie praw autorskich czy też nie.
