Jak obliczać i odliczać podatek w estońskim CIT z uwzględnieniem KSR 2
Gazeta prawna, 2025-03-17, Aleksandra Górdziel
Estoński CIT polega na odroczeniu obowiązku podatkowego do momentu dystrybucji zysku, co wpływa na sposób jego kalkulacji oraz prezentację w sprawozdaniu finansowym. Dochód spółki podlega opodatkowaniu m.in. przy wypłacie dywidendy lub wystąpieniu ukrytych zysków. W przeciwieństwie do klasycznego CIT, nie wymaga on identyfikowania przychodów i kosztów podatkowych według zasad CIT klasycznego. Podatnicy mogą odliczyć część zapłaconego CIT od należnego PIT, co zmniejsza efektywne obciążenie podatkowe. Nowelizacja Krajowego Standardu Rachunkowości nr 2 (KSR 2) wskazuje, że zobowiązanie podatkowe w estońskim CIT ujmuje się dopiero w momencie podjęcia decyzji o wypłacie dywidendy.
Refakturowanie ma wpływ na obowiązki z zakresu cen transferowych
Rzeczpospolita, 2025-03-17, Magdalena Dymkowska, Nina Walczyk
Regulacje dotyczące refakturowania kosztów mają istotne znaczenie w kontekście cen transferowych, zwłaszcza dla podmiotów powiązanych. Wprowadzony w ramach Polskiego Ładu mechanizm umożliwia zwolnienie z obowiązku dokumentacyjnego dla tzw. czystych refaktur, pod warunkiem spełnienia określonych kryteriów, takich jak brak wartości dodanej, natychmiastowe rozliczenie czy odpowiednie uzasadnienie klucza alokacji. W przypadku refakturowania z narzutem zysku konieczne jest zapewnienie zgodności z zasadą ceny rynkowej, co może podlegać kontroli organów podatkowych. Transakcje refakturowania, nawet objęte zwolnieniem dokumentacyjnym, muszą być raportowane w formularzu TPR, przy czym sposób ich prezentacji zależy od charakteru transakcji. W praktyce podatnicy powinni zachować szczególną staranność w zakresie kalkulacji kosztów i dokumentowania transakcji, aby uniknąć ryzyka zakwestionowania ich rynkowego charakteru.
Hipotetyczne odsetki to dobry sposób na obniżenie CIT
Gazeta prawna, 2025-03-17, Radosław Kowalski
Spółki mogą obniżyć podatek CIT, rozliczając w kosztach tzw. hipotetyczne odsetki, wynikające z zatrzymania zysku lub wniesienia dopłat na kapitał rezerwowy lub zapasowy. Mechanizm ten, uregulowany w art. 15cb ustawy o CIT, pozwala na rozliczenie kosztów przez trzy lata, bez konieczności ponoszenia rzeczywistych wydatków, przy czym obowiązuje limit odliczenia w wysokości 250 000 zł rocznie. Warunkiem skorzystania z preferencji jest zatrzymanie środków w spółce przez cztery lata, a wcześniejszy zwrot wymaga korekty kosztów. Od 2021 r. obowiązuje klauzula antyabuzywna, zgodnie z którą hipotetyczne odsetki nie mogą być rozliczane, jeśli transakcje miały na celu jedynie uzyskanie korzyści podatkowej. Dla ustalenia wartości kosztów w 2024 r. stosuje się stopę referencyjną NBP z końca 2023 r., wynoszącą 5,75% + 1 pp. Potwierdza to m.in. wyrok NSA z 28 maja 2024 r. (II FSK 28/24) oraz interpretacja KIS z 27 maja 2024 r. (0114-KDIP2-2.4010.162.2024.1.AP), które wskazują na możliwość rozliczania kosztów także w kolejnych latach, niezależnie od ich wcześniejszego ujęcia.
Rozliczenie VAT: Usługi podstawową i pomocniczą musi świadczyć ten sam podmiot
Gazeta prawna, 2025-03-17, Paweł Jastrzębowski
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku o sygn. I SA/Gd 960/24 orzekł, że zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 17a ustawy o VAT przysługuje wyłącznie podmiotowi, który łącznie świadczy usługę podstawową oraz ściśle z nią związaną. Sprawa dotyczyła spółki zajmującej się m.in. przeładunkiem towarów oraz wynajmem urządzeń portowych i symulatorów. Spółka twierdziła, że jej usługi są niezbędne dla zwolnionych z VAT szkoleń prowadzonych przez kontrahenta i w związku z tym również powinny korzystać ze zwolnienia. Dyrektor KIS oraz WSA uznali, że warunkiem zastosowania zwolnienia jest wykonywanie zarówno usług szkoleniowych, jak i pomocniczych przez ten sam podmiot. Wyrok jest nieprawomocny.
Zwolnienie z VAT. Nie w każdym kraju mała firma z niego skorzysta
Gazeta prawna, 2025-03-17, Agnieszka Pokojska
Od 2025 r. polscy mali podatnicy mogą korzystać ze zwolnienia z VAT w innych krajach UE w ramach procedury SME, pod warunkiem że dany kraj wdrożył odpowiednie przepisy. Zwolnienie przysługuje, jeśli nie został przekroczony próg krajowy i ogólnounijny (100 tys. euro). W niektórych państwach obowiązują dodatkowe ograniczenia, np. wykluczenia określonych transakcji. Polska firma musi powiadomić urząd skarbowy o zamiarze korzystania z tej procedury za granicą. Nie wszystkie kraje UE wdrożyły nowe regulacje, co oznacza konieczność rejestracji VAT w tych państwach.
TSUE: Jeżeli VAT nie może oddać dostawca, to powinien to zrobić fiskus
Gazeta prawna, 2025-03-17, Mariusz Szulc
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 13 marca 2025 r. (sygn. C-640/23) potwierdził, że jeśli nabywca zapłacił cenę zawierającą nienależny podatek VAT i nie może odzyskać tej kwoty od dostawcy, ma prawo ubiegać się o zwrot bezpośrednio od organu podatkowego. Sprawa dotyczyła rumuńskiej spółki, której fiskus odmówił prawa do odliczenia VAT, uznając, że nie doszło do dostawy towaru, lecz aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, co nie podlega opodatkowaniu. Jednocześnie dostawca zapłacił VAT od tej samej transakcji, co doprowadziło do rozbieżnych ocen podatkowych. TSUE uznał, że ponieważ spółka nie ma możliwości odzyskania zapłaconego VAT od dostawcy, może wystąpić o jego zwrot do urzędu skarbowego, zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą.
Odsetki od zaległości podatkowych. Trzeba od nich zapłacić estoński CIT
Gazeta prawna, 2025-03-18, Agnieszka Pokojska
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu orzekł, że odsetki od zaległości podatkowych są dla spółek stosujących estoński CIT wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą i podlegają opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek (wyrok z 6 marca 2025 r., sygn. I SA/Po 738/24). Sprawa dotyczyła producenta nawozów i impregnatów, który po przejściu na estoński CIT zapłacił zaległy podatek wraz z odsetkami. Fiskus uznał, że odsetki mają charakter sankcyjny i nie służą celom zarobkowym, co potwierdził sąd, wskazując, że zaległości podatkowe wynikają jedynie z braku terminowej zapłaty podatku, a nie z prowadzenia działalności gospodarczej. Wyrok nie jest prawomocny.
Zbycie ruchomości w ramach leasingu zwrotnego to dostawa opodatkowana VAT
Rzeczpospolita, 2025-03-19, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku o sygn. I FSK 1893/21 orzekł, że zbycie ruchomości w ramach leasingu zwrotnego stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprawa dotyczyła spółki, która wystąpiła o interpretację indywidualną, wskazując, że zamierza zawrzeć umowę leasingu zwrotnego w celu pozyskania finansowania i uznaje transakcję za jedną kompleksową usługę finansową zwolnioną z VAT. Fiskus uznał jednak, że leasing zwrotny składa się z dwóch odrębnych transakcji: sprzedaży oraz leasingu, które podlegają VAT. WSA w Warszawie przyznał rację podatnikowi, wskazując na ekonomiczny charakter transakcji, ale NSA uchylił to rozstrzygnięcie, potwierdzając stanowisko organów podatkowych.
Czy udostępnienie pracownikowi lokalu mieszkalnego jest zawsze oskładkowane?
Rzeczpospolita, 2025-03-20, Sławomir Paruch, Anna Kencel
Zgodnie z najnowszą interpretacją ZUS Oddział w Lublinie z 24 lutego 2025 r. (DI/200000/43/73/2025), udostępnienie pracownikowi lokalu mieszkalnego należącego do zakładu pracy za symboliczną opłatą nie podlega oskładkowaniu. Natomiast w sytuacji, gdy pracodawca wynajmuje mieszkanie od innego podmiotu i udostępnia je pracownikowi bezpłatnie, wartość tego świadczenia powinna zostać uwzględniona w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Podstawą prawną rozstrzygnięcia był § 2 ust. 1 pkt 26 oraz § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. Interpretacja ta stanowi istotną zmianę w dotychczasowej praktyce ZUS, poszerzając katalog świadczeń, które mogą być zwolnione z oskładkowania.
Zadośćuczynienie za wypadek przy pracy może być kosztem? Przełomowy wyrok NSA
Rzeczpospolita, 2025-03-20, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w wyroku o sygnaturze II FSK 806/22 uznał, że zadośćuczynienie wypłacone pracownikowi na podstawie ugody sądowej za wypadek przy pracy może stanowić koszt podatkowy pracodawcy. Sprawa dotyczyła spółki zajmującej się produkcją olejów, która zawarła ugodę z poszkodowanym pracownikiem i wypłaciła mu prawie 330 tys. zł. Fiskus odmówił uznania tej kwoty za koszt uzyskania przychodu, argumentując, że wydatki wynikające z winy pracodawcy nie mogą być zaliczane do kosztów podatkowych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uchylił tę interpretację, wskazując, że odpowiedzialność pracodawcy opiera się na zasadzie ryzyka. NSA podtrzymał to stanowisko, stwierdzając, że zobowiązanie do wypłaty zadośćuczynienia wynikało z ryzyka prowadzenia działalności gospodarczej, a nie zostało automatycznie wyłączone z katalogu kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ustawy o CIT. Wyrok jest prawomocny.
