Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lipca 2025 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.311.2025.1.PP) potwierdził brak obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła, WHT) przez polską spółkę od wynagrodzenia wypłacanego zagranicznemu kontrahentowi z Indii z tytułu usług modyfikowania, adaptowania, przystosowania i zmiany różnego rodzaju materiałów reklamowych, ze względu na ich kwalifikację jako „zyski przedsiębiorstwa” w świetle polsko-indyjskiej umowy o unikaniu opodatkowania (UPO).
Interpretacja ta jest korzystna dla podatników i potwierdza wykładnię terminu usług technicznych, wskazanych obok należności licencyjnych jako opłaty, które mogą być opodatkowane w państwie źródła.
Okoliczności sprawy i zadane pytanie
Wnioskodawcą w sprawie była polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, będąca rezydentem podatkowym w Polsce i prowadząca działalność gospodarczą w zakresie reklamy. Spółka zlecała podmiotowi powiązanemu z Indii modyfikowanie, adaptowanie, przystosowanie i zmienianie różnego rodzaju materiałów o charakterze reklamowym, promocyjnym, informacyjnym lub komunikacyjnym. Usługi te były świadczone według wytycznych klientów spółki, z wykorzystaniem dostarczonych materiałów, a wynagrodzenie było ustalane na podstawie stawek godzinowych. Wynikiem prac są takie materiały jak projekty ulotek, billboardów, broszur, banerów, projekty graficzne, szablony wiadomości, prezentacje, reklamy radiowe czy telewizyjne, które będą wykorzystywane przez klientów spółki w działaniach reklamowych, promocyjnych, informacyjnych lub komunikacyjnych.
Spółka zwróciła się do organu podatkowego, aby ustalić, czy zaktualizuje się obowiązek pobrania przez nią, w charakterze płatnika, zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz kontrahenta z tytułu świadczonych usług.
Ocena spółki i jej uzasadnienie
Zdaniem spółki wynagrodzenie wypłacane zagranicznemu kontrahentowi stanowi zyski przedsiębiorstwa w świetle polsko-indyjskiej UPO, w związku z czym nie będzie podlegało WHT. Spółka dokonała wykładni pojęcia usług technicznych, które na gruncie UPO oznaczają wszelkiego rodzaju opłaty będące wynagrodzeniem za usługi menadżerskie, techniczne lub doradcze, włącznie z dostarczaniem usług personelu technicznego lub innego personelu (inne niż usługi wykonywane w ramach wolnych zawodów i pracy najemnej). Spółka odwołała się przy tym do wykładni językowej, ponieważ ani ustawa o CIT, ani umowa polsko-indyjska nie zawierają jego precyzyjnej definicji. Ponadto jak wynika z zasady wyrażonej w art. 3 ust. 2 UPO, przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z treści przepisu nie wynika inaczej, jakiekolwiek określenie, nie zdefiniowane w niej odmiennie, będzie miało takie znaczenie, jakie ma według prawa tego Państwa w zakresie podatków, których dotyczy umowa. Zatem, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (https:// sjp.pwn.pl/), „techniczny” odnosi się do techniki jako dziedziny wiedzy lub do kreślenia projektów maszyn, urządzeń, rozwiązań architektonicznych, planów, map itp., „menedżer” to osoba zarządzająca przedsiębiorstwem lub jego częścią, a „doradczy” do służący radą i doradzający.
Spółka, po dokonaniu wykładni, doszła do wniosku, że nabywane przez nią usługi nie stanowią usług technicznych w rozumieniu polsko-indyjskiej UPO, ponieważ nie polegają one na udostępnianiu wiedzy technicznej ani specjalistycznej w określonych dziedzinach, ani na tworzeniu projektów technicznych, dlatego nie mieszczą się w definicji usług technicznych. Nie mają także charakteru menedżerskiego ani doradczego.
Stanowisko organu
Dyrektor KIS potwierdził stanowisko spółki, uznając je za prawidłowe. Wskazał, iż nabywane przez spółkę usługi stanowią pod względem cech charakterystycznych usługi podobne do usług wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, tj. do usług reklamowych. W rezultacie podlegają w Polsce, co do zasady, podatkowi u źródła. Spółka nie ma jednak obowiązku pobierać WHT od wynagrodzenia wypłacanego kontrahentowi, gdyż wynagrodzenie z tytułu usług podobnych do usług reklamowych wypłacane przez spółkę na rzecz kontrahenta z Indii nie stanowią należności licencyjnych ani opłat za usługi techniczne. Organ wskazał, że „wynagrodzenie za usługi modyfikowania, adaptowania, przystosowania i zmieniania różnego rodzaju materiałów o charakterze reklamowym, promocyjnym, informacyjnym, lub komunikacyjnym, według wytycznych Klientów, z wykorzystaniem materiałów dostarczanych przez Klientów będą stanowić zyski przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 7 umowy, i będą podlegać opodatkowaniu tylko w Republice Indii”. Konieczne jest jednak pozyskanie od kontrahenta stosownego certyfikatu rezydencji i dochowania należytej staranności.
Podobne interpretacje
Stanowisko Dyrektora KIS w tej sprawie jest spójne z wcześniejszymi interpretacjami, na które powołał się wnioskodawca, a które podobnie interpretowały pojęcie usług technicznych:
- Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 listopada 2024 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.417.2024.3.BJ: Usługi administrowania bazą danych nabywane od podmiotu malezyjskiego nie mają charakteru technicznego, bowiem mają na celu przetwarzanie danych, a nie udostępnianie wiedzy technicznej. Należy je zatem klasyfikować jako zyski przedsiębiorstwa, a nie jako opłaty za usługi techniczne.
- Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 lutego 2023 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.801.2022.2.MR: Wynagrodzenie z tytułu usług pośrednictwa w sprzedaży produktów wypłacane na rzecz zleceniobiorców nie stanowi należności licencyjnych ani opłat za usługi techniczne. Przychody te klasyfikowane są jako zyski przedsiębiorstwa, podlegające opodatkowaniu wyłącznie w kraju rezydencji otrzymującego je zleceniobiorcy, pod warunkiem, że podatnik nie prowadzi działalności w Polsce za pośrednictwem zakładu.
Wnioski
Interpretacja dyrektora KIS z 10 lipca 2025 r. wpisuje się w utrwalającą się linię interpretacyjną, zgodnie z którą usługi niemające charakteru technicznego, doradczego ani menedżerskiego, powinny być traktowane jako zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dla praktyki gospodarczej oznacza to zwiększenie pewności podatkowej w kontekście ustalania obowiązków płatnika w zakresie podatku u źródła. Jednocześnie podatnicy powinni każdorazowo weryfikować charakter nabywanych świadczeń i warunki konkretnej UPO, aby uniknąć ryzyka zakwestionowania przyjętej kwalifikacji przez organy podatkowe.
