Warunki uznania właściciela nieruchomości za podatnika VAT z tytułu jej sprzedaży
W wyroku WSA (sygn. akt I SA/Bd 540/18) stwierdzono, iż za działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami można uznać taką działalność, którą można zdefiniować jako zawodową (profesjonalną), a czynności wykonywane w jej ramach są dokonywane w sposób zorganizowany i ciągły. Ponadto, okoliczności umożliwiające zakwalifikowanie danej czynności do działania w charakterze podatnika VAT należy badać indywidualnie i dokonywać oceny stanu faktycznego w odniesieniu do konkretnej sprawy. Ważnym kryterium jest również to czy właściciel nieruchomości podjął zdecydowane i aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, jednocześnie włączając podobne środki, które są wykorzystywane przez handlowców, producentów czy usługodawców.
Interpretacja nie wyklucza sporu z fiskusem
W wyroku z dnia 28 stycznia 2019 r. (sygn. akt II FSK 293/17), Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, iż w przypadku zakupu nieruchomości nie mają znaczenia ani powiązania kapitałowe, ani zdarzenia mające miejsce już po jej zakupie, które świadczyłyby o nabyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotem wyroku była sprawa spółki, która przed nabyciem nieruchomości wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie prawidłowej kwalifikacji transakcji. Organ skarbowy uznał, iż planowana transakcja nie stanowi nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa i powinna podlegać opodatkowaniu VAT, a tym samym nie będzie opodatkowana PCC. Jednak w czasie prowadzonej kontroli podatkowej fiskus stwierdził, iż we wniosku spółka nie przedstawiła wiarygodnego stanu faktycznego, nie uwzględniając w nim chociażby powiązań kapitałowych ze zbywcą, przejęcia umów najmu oraz pracowników, w związku z czym interpretacja nie dawała ochrony spółce. NSA nie uwzględnił stanowiska organów skarbowych i uznał za niedopuszczalne podważanie wcześniej wydanej interpretacji. Ponadto, odwołał się do objaśnień wydanych przez Ministerstwo Finansów w grudniu 2018 r. dotyczących opodatkowania VAT transakcji nieruchomościowych, w których przytoczony został analogiczny stan faktyczny kwalifikujący taką transakcję jako transakcję zbycia aktywa a nie ZCP.
Tylko części budowlane farmy słonecznej są opodatkowane
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 grudnia 2018 r. (sygn. akt II FSK 1275/18), opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości (PON) podlegają jedynie części budowlane farmy wiatrowej. Sprawa dotyczyła spółki zajmującej się budową farmy fotowoltaicznej, według której obowiązek w PON powstanie jedynie dla elementów budowlanych farmy, czyli słupów związanych z gruntem. Burmistrz oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zakwestionowali stanowisko spółki i uznali, iż cała farma wraz z pozostałymi elementami stanowią całość techniczno-użytkową i, jako budowla, powinna podlegać opodatkowaniu PON. Zdaniem NSA, katalog budowli zawarty w ustawie o prawie budowlanym, do którego należy się odnieść, jest katalogiem zamkniętym i zgodnie z nim należy dokonywać prawidłowej kwalifikacji powstałego obiektu budowlanego jako budowli. W katalogu tym nie zostały wymienione pozostałe elementy farmy słonecznej, tj. panele czy ogniwa fotowoltaiczne, co wobec tego nie generuje dla spółki obowiązku uregulowania należności z tytułu PON w tym zakresie.
Niewypłacone zyski a PCC przy zmianie formy prawnej spółki
W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 października 2018 r. (nr: 0111-KDIB2-2.4014.157.2018.1.MM) stwierdzono, iż w chwili przekształcenia spółki jawnej w spółkę komandytową – zyski wypracowane z lat poprzednich, a niewypłacone wspólnikom i przekazane na majątek spółki przekształconej – będą podlegały opodatkowaniu PCC. Organ wyjaśniając swoje stanowisko stwierdził, że majątek spółki komandytowej będzie przewyższać wartość wkładów wniesionych do spółki jawnej (spółki przekształcanej) i w jego zakresie będzie również ta część majątku, która nie podlegała wcześniej podatkowi PCC. Opierając się na tym założeniu, organ uznał, iż od niewypłaconych zysków wspólnikom, które będą stanowiły majątek spółki przekształconej – trzeba będzie naliczyć i zapłacić podatek PCC.
Wydatki na spłatę odsetek od pożyczki zaciągniętej na wypłatę dywidendy nie stanowią kosztów uzyskania przychodu
W wyroku NSA z dnia 19 października 2018 r. (sygn. akt II FSK 1806/16) oddalono skargę kasacyjną podatniczki, która domagała się pozytywnego ustosunkowania się organu do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek od pobranej pożyczki na wypłatę dywidendy akcjonariuszom. NSA w uzasadnieniu wyroku stwierdził, iż przeznaczenie pożyczki nie jest przejawem realizacji celów gospodarczych, ale wywiązaniem się z ciążącego na spółce obowiązku względem akcjonariuszy, dlatego też wydatku tego nie można zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodu.
Nie ma ucieczki przed zapłatą CIT od odszkodowania
NSA w wyroku (sygn. akt II FSK 3612/16) z dnia 8 stycznia 2019 ustalił, iż równowartość wydatków poniesionych na odbudowę spalonej fabryki podlega opodatkowaniu. W wyroku rozpatrywana była sprawa spółki, której majątek (budynek, maszyny, urządzenia) został zniszczony podczas pożaru. Zdaniem spółki, otrzymany zwrot poniesionych wydatków na odbudowę firmy w formie odszkodowania nie powinien podlegać opodatkowaniu CIT. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko podatnika za niewłaściwe stwierdzając, że otrzymane odszkodowanie nie jest zwrotem poniesionych wydatków, lecz wykonaniem umowy ubezpieczenia. NSA podtrzymał stanowisko organu podatkowego dodając, iż otrzymany zwrot z ubezpieczenia jest wynikiem szkody powstałej przed dokonaniem wydatku na odbudowę firmy zniszczonej w wyniku pożaru. Co więcej, podatnik ma możliwość ujęcia zniszczonych środków trwałych w kosztach podatkowych (w formie amortyzacji i straty z tytułu ich likwidacji).
Ministerstwo Finansów wyjaśnia, jak liczyć 2 mln zł w spółkach z przesuniętym rokiem
Zgodnie z wyjaśnieniami Ministerstwa Finansów, nowowprowadzone zasady dotyczące podatku u źródła oraz związanego z nimi limitu wypłat odnoszą się do wszystkich płatności dokonanych od 1 stycznia 2019 r. Dotyczy to także podatników z rokiem podatkowym niepokrywającym się z rokiem kalendarzowym. Przykładowo, jeżeli rok podatkowy płatnika rozpoczął się w roku 2018, a zakończy się w lutym 2019 r. – dla płatności dokonanych od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 28 lutego 2019 r. limit wypłat wynosi 2 mln zł. W kolejnym roku podatkowym limit wypłat liczony będzie od nowa.
Polskie przepisy o „exit tax” są niezgodne z unijnymi
Polska implementacja przepisów o tzw. podatku od wyjścia (ang. exit tax) została przeprowadzona w zdecydowanie szerszym zakresie niż przewidują to regulacje dyrektywy ATAD – ocenia prof. dr hab. Adam Mariański. Przepisy unijne przewidują, że podatkiem tym mogą być objęci wyłącznie podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych. Polski ustawodawca rozszerzył opodatkowanie również na osoby fizyczne. Rozwiązanie takie jest sprzeczne zarówno z założeniami dyrektywy ATAD, jak i zasadami prawa unijnego. Zdaniem eksperta, jedynie kwestią czasu jest, żeby polskie przepisy stały się przedmiotem orzeczenia TSUE stwierdzającego ich sprzeczność z prawem unijnym.
Działalność pracowników zagranicznego podmiotu może być uznana za zakład
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 września 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 3593/17), zakład podatnika może zostać rozpoznany także w przypadku, gdy spółka zagraniczna zatrudnia osoby posiadające uprawnienia do negocjowania i zawierania umów z klientami w Polsce, a ich czynności tworzą pewną „nadbudowę decyzyjną”. Tacy pracownicy są uznawani za zależnych przedstawicieli podatnika zagranicznego, a zatem działalność ich powinna być uznana za zakład. Orzeczenie zapadło w sprawie ze skargi na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w przedmiocie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Właściciele stadionów bez podatku minimalnego
Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej przychód z wynajmu stadionu piłkarskiego nie jest objęty tzw. podatkiem minimalnym. Przy ocenie czy dany środek trwały jest objęty opodatkowaniem z tytułu podatku minimalnego istotna jest kwalifikacja obiektu w ewidencji środków trwałych jako budynek bądź budowla. Na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatkiem tym objęte są zaś środki trwałe będące budynkami. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego, stadion piłkarski nie spełnia definicji budynku, jak i również w ewidencji środków trwałych wnoszącego o wydanie interpretacji indywidualnej został wskazany jako budowla. Tym samym, przychód z tego źródła nie powinien być objęty tą daniną.
Zapoznaj się z komentarzem prawnym.
