Moment wykonania usługi budowlanej lub budowlano-montażowej na gruncie VAT
Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 02 maja 2019 r. (sygn. akt C-224/18), w przypadku niewystawienia faktury za świadczone usługi lub wystawienia jej z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 30 dni od momentu podpisania protokołu odbioru.
Natomiast formalność odbioru powinna być uzgodniona w zawartej umowie o roboty budowlane między stronami, czyli zamawiającym a wykonawcą. Ponadto postanowienia umowne powinny być ustanowione w zgodzie z regułami panującymi w branży budowlanej. Co więcej, formalność odbioru robót ma stanowić materialne sfinalizowanie wykonywanych robót, czyli ustalenie ostatecznego wynagrodzenia dla wykonawcy robót.
Nabywca nieruchomości nie jest uprawniony do wystąpienia z wnioskiem o nadpłatę w związku z nienależnie naliczonym przez sprzedawcę podatkiem VAT
Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z dnia 18 kwietnia 2019 r. (sygn. akt I FSK 596/17), nie uznając stanowiska podatnika, oddalił skargę kasacyjną, stwierdzając przy tym, iż nabywca towaru nie ma prawa do ubiegania się o zwrot nadpłaconego podatku. W wyroku rozpatrywana była sprawa podatnika, który domagał się zwrotu nadpłaconego podatku VAT po tym jak się okazało, iż dostawa nieruchomości powinna być zwolniona z podatku VAT. Podatek VAT był doliczony do ceny, za jaką kupiono nieruchomość. W ocenie NSA, jedynym podmiotem uprawnionym do ubiegania się o zwrot nadpłaconego podatku jest podatnik bądź płatnik. Natomiast takie prawo nie przysługuje nabywcy, gdyż okoliczność poniesienia ekonomicznego ciężaru podatku nie powoduje uzyskania przez nabywcę statusu podatnika.
Przychód w podatku od przychodów z budynków powinien być obliczony z uwzględnieniem udziału procentowego wynajmowanych powierzchni
Poza przesłankami własności lub współwłasności czy położenia nieruchomości na terytorium Polski warunkiem, który m.in. pozwala objąć budynek opodatkowaniem na podstawie art. 24b UPDOP jest oddanie go w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze – tak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej wydanej w 16 kwietnia 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.120.2019.1.JC0114-KDIP2-1.4010.120.2019.1.JC). Wobec powyższego, obliczenie przychodu względem podatku od przychodów z budynków powinno nastąpić w pierwszej kolejności poprzez wskazanie procentowego udziału wartości w odniesieniu do wynajmowanej powierzchni, a następnie zastosowania kwoty wolnej od opodatkowania względem otrzymanej sumy przychodów obliczonych we wskazany powyżej sposób ze wszystkich wynajmowanych powierzchni.
Zastosowanie zwolnienia przedmiotowego w zakresie funduszów inwestycyjnych
Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku (sygn. akt III SA/Wa 3889/17)) z dnia 19 grudnia 2019, ustalił, iż specjalistyczny alternatywny fundusz otwarty, stworzony na podstawie przepisów niemieckiego prawa inwestycyjnego i zarazem będący instytucją wspólnego inwestowania, ma prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego zawartego w przepisach ustawy o CIT. W przedmiotowej sprawie WSA uchylił interpretację podatkową organu podatkowego, przyznając rację podatnikowi. WSA nie podzielił stanowiska zaprezentowanego przez organ podatkowy, który wskazał, iż niemieckiego funduszu inwestycyjnego nie można uznać zarówno za podmiot mający osobowość prawną, jak i podmiot zajmujący się jedynie zbiorowym lokowaniem środków pieniężnych w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Zdaniem WSA, organ podatkowy nie dokonał prawidłowej wykładni przepisów ustawy o CIT, stwierdzając, iż nawet jeśli nie ma wskazania pozwalającego na uznanie funduszu za podmiot mający osobowość prawną, to nie można tych warunków przypisywać do brzmienia przepisu zezwalającego na zwolnienie z podatku dochodowego funduszy (instytucji wspólnego inwestowania) mających siedzibę w innym państwie członkowskim UE. Ponadto fundusz realizuje swoją działalność poprzez lokowanie środków finansowych w udziały polskich spółek z o.o., co również spełnia wymogi do zastosowania zwolnienia z podatku dochodowego.
Podatek u źródła nawet przy zakupach handlowych
Stosownie do rozstrzygnięcia zawartego w interpretacji indywidualnej z dnia 16 kwietnia 2019 r. (nr 0111-KDIB1-2.4010.58.2019.1.BG) w przypadku nabywania od zagranicznych podmiotów usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła należy odprowadzić należny podatek nawet jeżeli transakcja mogłaby być tzw. świadczeniem mieszanym. Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sytuacja, w której w cenie nabywanych towarów część zapłaty stanowi wynagrodzenie za korzystanie ze znaku towarowego, wiąże się z obowiązkiem pobrania podatku u źródła od części wynagrodzenia. Wyłącznie, gdy świadczenie opodatkowane podatkiem u źródła może być uznane za świadczenie o charakterze ubocznym lub znikomym, dopuszczalne jest opodatkowanie całości wypłacanego wynagrodzenia jednolicie.
Pobór podatku u źródła wymaga należytej staranności
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 22 marca 2019 r. (sygn. akt 0114-KDIP2-1.4010.527. 2018.2.JC), uznał, iż przy dokonywanych wypłatach odsetek istnieje możliwość poboru podatku u źródła z uwzględnieniem niższej stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W interpretacji rozpatrywana była sprawa spółki, której zamiarem było zawarcie dwustronnej umowy cash poolingu. Główną wątpliwością spółki było to czy przy wypłacanych odsetkach można zastosować niższą stawkę podatku u źródła. Przy okazji tego zapytania spółka zapewniła, że odbiorca odsetek jest ich rzeczywistym odbiorcą i zamierza kompletować stosowne dokumenty dla potwierdzenia dochowania należytej staranności przy weryfikacji statusu kontrahentów. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie dokonał analizy pojęcia rzeczywistego odbiorcy, tylko stwierdził, iż niższa stawka podatku u źródła może być zastosowana przy spełnieniu warunków rzeczywistego odbiorcy i dochowania należytej staranności przy sprawdzaniu tych przesłanek.
Koszty wyłączane z kosztów uzyskania przychodów w przypadku posiadania wspólnego źródła przychodów w powiązanych spółkach komandytowych
Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 kwietnia 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 1556/18) stwierdził, iż limit zaliczania kosztów usług niematerialno-prawnych do kosztów uzyskania przychodów ma zastosowanie również w przypadku transakcji zawieranych między spółkami komandytowymi, w których wspólnikiem jest jedna i ta sama spółka. Ponadto limit zaliczania kosztów usług niematerialno-prawnych odnosi się zarówno do podmiotów faktycznie ponoszących koszty z tytułu usług niematerialnych, jak i do podmiotów, których koszty są przypisywane na zasadzie proporcjonalnego udziału w zysku.
Opodatkowanie zamiany działek z 23 proc. stawką VAT
Zgodnie z interpretacją indywidualną z 4 stycznia 2019 r. (sygn. 0115-KDIT-2.4012.812.2018.2.AGW) czynność zamiany niezabudowanych działek, w której jedną ze stron jest gmina, jest czynnością opodatkowaną. W stanie faktycznym gmina zamierzała podzielić działkę, dokonać zamiany, a następnie scalenia z nowymi działkami i wykorzystywania ich w celu wykonywania zadań własnych gminy. Działka mająca być przedmiotem zamiany została nabyta bez VAT naliczonego z mocy prawa, a do 2010 r. działka była oddawana w dzierżawę. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej rozstrzygnął, że planowana transakcja nie jest wykonywana w ramach zadań statutowych gminy, w związku z czym gmina działa w niej jako podatnik. Transakcja nie mogła również korzystać ze zwolnienia, ponieważ zamianą miały być objęte tereny budowlane, a ponadto nie było dopuszczalne zastosowanie zwolnienia dla towarów używanych, skoro nabycie nastąpiło bez VAT.
Obowiązkiem firm nie jest maksymalizowanie podatków
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 31 stycznia 2019 r. (sygn. akt II FSK 3242/18) oddalającym skargę kasacyjną rozstrzygnął o prawidłowości rozstrzygnięcia wojewódzkiego sądu administracyjnego uchylającego odmowę wydania opinii zabezpieczającej. W ocenie NSA, wydanie odmowy opinii zabezpieczającej powinno być uzasadnione zwłaszcza tym, że planowana czynność miała zostać dokonana przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej. Wymaga to m.in. należytej oceny celów ekonomicznych i gospodarczych wnioskodawcy, wykazania sprzeczności korzyści podatkowej z celem ustawy oraz wykazania sztuczności sposobu działania. Jeżeli organ rozpoznający sprawę nie uzasadnił w ten sposób odmowy wydania opinii, to oznacza, że działanie wnioskodawcy mieści się w ramach swobody działalności gospodarczej.
Zapoznaj się z komentarzem prawnym.
