MF: Objaśnienia WHT
Ministerstwo Finansów dnia 19 czerwca 2019 r. opublikowało projekt objaśnień podatkowych dotyczących stosowania przepisów związanych z zasadami poboru podatku u źródła, które weszły w życie od 1 stycznia 2019 r. W objaśnieniach MF przedstawił swoje stanowisko w zakresie m.in. nowej definicji pojęcia rzeczywistego właściciela należności (beneficial owner), kwestii dochowania należytej staranności przy weryfikacji warunków zastosowania preferencyjnej stawki, zwolnienia lub niepobrania podatku u źródła oraz zagadnienia dotyczące zwrotu podatku u źródła oraz ustalania ustawowego limitu 2 mln zł. Zastosowanie się do finalnej wersji objaśnień powodować będzie objęcie podatnika oraz płatnika ochroną przewidzianą w Ordynacji podatkowej. Mimo obszerności dokumentu, ministerstwo niektóre tematy wyjaśnia zbyt ogólnie – wątpliwości interpretacyjne, w szczególności w zakresie obowiązku dochowania należytej staranności nadal zostają.
MF: Odroczenie stosowania nowych zasad pobierania WHT
Ministerstwo Finansów na dwa dni przed wejściem w życie nowych zasad pobierania podatku u źródła ponownie odroczyło ich stosowanie. Zgodnie z opublikowanym 28 czerwca 2019 r. Rozporządzeniem MF, przepisy dotyczące nowego systemu poboru WHT dla wypłat przekraczających 2 mln złotych zostały wyłączone ze stosowania do końca 2019 roku . Rozporządzenie przewiduje odroczenie stosowania przepisów o WHT wyłącznie w przypadku podatników CIT. Powyższe oznacza, że płatności należności dokonywane do podatników PIT już od 1 lipca 2019 r. będą podlegać nowemu reżimowi poboru podatku u źródła. Warto jednakże przypomnieć, że od 1 stycznia 2019 r. w zakresie płatności należności zarówno do podatników PIT, jak też CIT obowiązuje nowa definicja rzeczywistego właściciela należności oraz, że wszyscy podatnicy są zobowiązani do dochowania należytej staranności przy weryfikacji warunków zastosowania niższej stawki, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku.
NSA potwierdził słuszność odmowy wydania opinii zabezpieczającej
W wyroku z dnia 8 lipca 2019 r. (sygn. akt II FSK 135/19), Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że Minister Finansów słusznie odmówił wydania opinii zabezpieczającej, o którą wystąpiła spółka akcyjna zamierzająca pozyskać inwestora strategicznego i przenieść na niego wszystkie swoje akcje. Spółka postanowiła utworzyć spółkę celową, dokonać odwrotnego przejęcia (gdzie spółka zależna jest jednocześnie spółką przejmującą) i sprzedać akcje na rzecz inwestora strategicznego. W ten sposób inwestor uniknąłby konieczności ustanowienia zabezpieczenia i poniesienia kosztów gwarancji bankowej. Operacja doprowadziłaby do powstania straty na sprzedaży akcji, którą spółka mogłaby odliczać od dochodu w kolejnych latach. Minister uznał, że strata będzie wykreowana sztucznie, a głównym celem transakcji ma być korzyść podatkowa, gdyż zaoszczędzone koszty zabezpieczenia byłyby niewspółmierne do poniesionej straty podatkowej. Jego zdanie poparły sądy obu instancji. NSA nie zdecydował się skierować w opisywanej sprawie pytania do Trybunału Konstytucyjnego uznając, że klauzula przeciw unikaniu opodatkowania jest zgodna z konstytucją.
Kryterium powierzchni nie przy wyliczaniu proporcji sprzedaży
W wyroku z dnia 25 czerwca 2019 r. (sygn. akt I FSK 933/17) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że podatnik wykonujący zarówno czynności opodatkowane jak i zwolnione z VAT, powinien odliczając podatek zastosować wskaźnik oparty na proporcji sprzedaży. Sprawa dotyczyła spółdzielni mieszkaniowej, przeprowadzającej termomodernizacje budynku usługowo-mieszkalnego, wykorzystywanego częściowo do czynności opodatkowanych VAT (wynajem lokali użytkowych), a częściowo do czynności zwolnionych z VAT (sprzedaż lokali mieszkalnych). Według spółdzielni mieszkaniowej, do odliczenia VAT związanego z modernizacją zastosowanie powinno znaleźć kryterium powierzchni, zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, pozwalające na odliczenie tej części podatku naliczonego, która odpowiada powierzchni nieruchomości wykorzystywanej do czynności opodatkowanych. Zdanie spółdzielni poparł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie. Z powyższą opinią nie zgodził się jednak Naczelny Sąd Administracyjny, wyjaśniając że w omawianej sprawie zastosowanie znajdzie art. 90 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, nakazujący wyliczenie proporcji na podstawie rocznego obrotu, tj. ile rocznego obrotu podatnika przypada na czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia VAT. Kryterium powierzchni znalazłoby natomiast zastosowanie gdyby nieruchomość wykorzystywana była częściowo do czynności opodatkowanych VAT, a częściowo do czynności nie podlegających temu podatkowi.
Kara za rezygnację z najmu nie jest kosztem
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 czerwca 2019 r., (sygn. akt II FSK 1724/17) nie można odliczyć od przychodów kary umownej za odstąpienie od umowy najmu. W przedmiotowej sprawie spółka podpisała przedwstępną umowę najmu nieruchomości, w którym zobowiązała się do jej wynajmu przez okres co najmniej 5 lat. Ostatecznie spółka zrezygnowała z umowy i była zobowiązana do zapłaty kary umownej. Spółka twierdziła, że ma prawo do zaliczenia kwoty kary umownej do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ rezygnacja z umowy służyła zabezpieczeniu i zachowaniu źródła przychodów. Zarówno fiskus jak i sądy obu instancji stwierdziły, że spółka zrywając umowę pozbawiła się możliwości korzystania z przedmiotu najmu i w konsekwencji- osiąganiu przychodów. Sędzia NSA dodał jeszcze, że od przychodu można odliczyć koszt związany z zawarciem umowy najmu, a nie odstąpieniem od niej.
Brak przychodu z nieodpłatnych świadczeń w przypadku pełnienia przez udziałowca spółki dominującej bez wynagrodzenia funkcji członka zarządu w spółce zależnej
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 lipca 2019 r. (sygn. akt II FSK 2443/17) orzekł, że jeżeli udziałowiec spółki dominującej pełni nieodpłatnie funkcję członka zarządu w spółce zależnej, to przychód z nieodpłatnych świadczeń nie powstanie. Sąd uznał, iż spółkę dominującą interesuje sposób prowadzenia interesów oraz interesy majątkowe spółki zależnej. Tym samym w analizowanej konfiguracji zarządzania spółką występuje ekwiwalentność świadczeń. Ponadto przepisy kodeksu spółek handlowych dopuszczają sprawowanie zarządu odpłatnie lub nieodpłatnie, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w ocenie prawno-podatkowej.
Kwestia stosowania art. 15e ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. odnośnie do usługi agencyjnej o charakterze pośrednictwa
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 4 lipca 2019 r. (sygn. akt I SA/Gl 579/19) uznał, że do kosztów z tytułu usługi agencyjnej znajdzie zastosowanie ograniczenie zaliczenia do kosztów usług niematerialnych nabywanych od podmiotów powiązanych (art.15e UPDOP). Przedmiotowa usługa agencyjna dotyczyła doprowadzenia do umowy sprzedaży, utrzymania kontaktu z klientami, raportowania do spółki informacji o warunkach panujących na rynku. Tym samym wymienione elementy usługi mają cechy charakterystyczne dla usług doradczych czy badania rynku.
Opłaty z tytułu przedterminowego zakończenia umowy najmu mogą być kosztem
Jeżeli działanie spółki jest racjonalne, wtedy wydatki poniesione na rozwiązanie umowy najmu można uznać za koszty uzyskania przychodów. W analizowanych sprawach spółki podejmując decyzję o przedterminowym zakończeniu najmu osiągnęły więcej korzyści niż dochód, który by osiągnęły kontynuując wynajem nieruchomości bez uzasadnienia ekonomicznego.
Sentencja wyroku NSA z dnia 9 lipca 2019 r. (sygn. akt II FSK 2442/17)
Sentencja wyroku WSA w Gliwicach z dnia 4 lipca 2019 r. (sygn. akt I SA/Gl 579/19)
Zapoznaj się z komentarze prawnym.
