Od początku roku obowiązują nowe zasady wystawiania faktur do paragonów. Aby otrzymać fakturę, trzeba powiadomić o tym wcześniej sprzedawcę.
W wielu sklepach czy kawiarniach z początkiem stycznia można przy kasie zauważyć informację, że o chęci otrzymania faktury należy powiadomić przed wystawieniem paragonu. To skutek zmiany przepisów podatkowych, które zaczęły obowiązywać od 1 stycznia. Teraz faktura może być wystawiona do paragonu tylko wówczas, gdy na paragonie będzie NIP nabywcy. To oznacza, że chęć otrzymania faktury do paragonu trzeba zgłosić przed wystawieniem dokumentu z kasy fiskalnej tak, aby sprzedawca mógł wprowadzić NIP kupującego. Za wystawienie faktury na podstawie paragonu bez NIP sprzedawcy grożą dotkliwe sankcje w wysokości 100 proc. VAT z wystawionego dokumentu.
Kwota transakcji ma znaczenie
Nowe przepisy dokładnie precyzują, jak należy wystawiać faktury do paragonów. Główna zasada brzmi: jeśli klient życzy sobie fakturę do paragonu, to już na etapie sprzedaży musi zdecydować, czy fakturę chce otrzymać, a więc nabywa towar bądź usługę jako podatnik.
Ważna jest też wartość transakcji. O ile wartość należności nie przekracza 450 zł brutto (100 euro) możliwe jest wystawienie faktury uproszczonej, nie wymagającej podania niektórych danych, które muszą zawierać zwykłe faktury. Od 1 stycznia 2020 r. taką fakturą uproszczoną jest też paragon z NIP – traktowany na równi ze zwykłą fakturą i dający prawo do odliczenia VAT, o ile będzie wystawiony na kwotę nie wyższą niż 450 zł brutto (100 euro).
Przepisy przewidują, że faktura uproszczona:
- nie musi zawierać danych nabywcy, a więc imienia i nazwiska lub nazwy oraz jego adresu
- musi zawierać NIP nabywcy.
W praktyce faktura uproszczona jest traktowana dokładnie tak samo, jak zwykła faktura, która zawiera pełne dane nabywcy. To oznacza, że podatnik może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, a także ma prawo zaliczyć wydatek – udokumentowany fakturą uproszczoną – do kosztów uzyskania przychodów.
Na podstawie paragonu powyżej kwoty 450 zł brutto (100 euro), o ile będzie zawierał NIP nabywcy, będzie można wystąpić do sprzedawcy o wystawienie faktury. Jeśli klient nie poda NIP do momentu wydruku paragonu z kasy, sprzedawca uzna, że klient kupuje jako konsument. W takim przypadku może wystąpić o wystawienie faktury, ale wtedy sprzedawca wystawi mu fakturę taką, jak dla konsumentów – bez NIP nabywcy. Taka faktura nie będzie mogła być jednak ujęta w prowadzonej dokumentacji podatkowej, np. w kosztach firmy. Tu jedna ważna uwaga: zasady tej nie stosuje się do sprzedaży zarejestrowanej w kasie fiskalnej przed 1 stycznia 2020 r. W konsekwencji, do paragonu fiskalnego bez NIP, który dokumentuje sprzedaż zarejestrowaną w kasie fiskalnej do 31 grudnia 2019 r., sprzedawca może wystawić fakturę z NIP. Natomiast klient może ją ująć w prowadzonej przez siebie ewidencji dla celów podatkowych.
Dane obowiązkowe na fakturze
Przypomnijmy jeszcze, jakie dane na fakturze powinny znaleźć się obowiązkowo. Definiuje to art. 106e ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, faktura powinna zawierać co najmniej:
- datę wystawienia
- kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny ją identyfikuje
- imiona i nazwiska lub nazwę podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy
- numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku
- numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi
- datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów albo wykonania usługi bądź datę otrzymania zapłaty, jeżeli nastąpiła ona przed sprzedażą, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury
- nazwę (rodzaj) towaru lub usługi
- miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług
- cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto)
- kwoty wszelkich upustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto
- wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług objętych transakcją bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto)
- stawkę podatku
- sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku
- kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku
- kwotę należności ogółem.
