Silosy – budynek czy budowla w rozumieniu podatku od nieruchomości
13 lipca 2021 Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w sprawie o sygn. III FSK 1611/21, przedstawił do rozstrzygnięcia powiększonemu siedmioosobowemu składowi NSA zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, a mianowicie: „Czy obiekt budowlany, będący budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy – Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r., Nr 243, poz. 1623 ze zm.) w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., może być dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości uznany za budynek w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l.?”
Przedmiot sporu dotyczy opodatkowania silosów na cement oraz klinkier wraz z tunelami należącymi do spółki produkującej materiały budowlane. W ramach pierwotnego rozliczenia dla potrzeb podatku od nieruchomości Spółka opodatkowała silosy jako budowle (tj. 2% od ich wartości), niemniej w wyniku weryfikacji rozliczeń stwierdziła, iż silosy powinny być zaklasyfikowane jako budynki w odniesieniu do których przedmiot opodatkowania stanowi powierzchnia użytkowa. Co istotne, opodatkowanie silosów jako budynków, co do zasady, oznacza konieczność zapłaty wielokrotnie niższego podatku niż w przypadku opodatkowania ich jako budowli. Odmiennego zdania był lokalny organ podatkowy, który powołał się na opinię biegłego wskazującą, iż obiekty te (silosy) posiadają cechy charakterystyczne dla budynków, ale zastosowane rozwiązania techniczne w zakresie sposobu posadowienia, konstrukcji przegród pionowych i poziomych, w tym dachu, nie występują jednocześnie w budynkach. Konstrukcja poszczególnych obiektów tego typu (silosów, elewatorów, bunkrów itp.) może się od siebie różnić pod względem technicznym, zatem skierowanie zapytania do powiększonego składu NSA należy ocenić pozytywnie niemniej trudno oczekiwać aby powyższa uchwała rozwiała wszelkie wątpliwości w kontekście ich klasyfikacji jako budynku bądź budowli.
Okres przechowywania ksiąg podatkowych w przypadku utylizacji straty podatkowej
W interpretacji podatkowej z dnia 18 czerwca 2021 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4017.4.2021.1.AT) oraz z dnia 16 czerwca 2021 r. (sygn. 0111-KDIB1-1.4017.4.2021.1.AW) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził pozytywne dla podatników stanowisko dotyczące przechowywania ksiąg podatkowych wraz z powiązaną dokumentacją w przypadku gdy spółka korzysta z prawa do rozliczenia straty podatkowej w pięciu następujących sobie latach podatkowych. W wyżej wymielonych interpretacjach, Organ wskazał, iż księgi podatkowe oraz związane z ich prowadzeniem dokumenty należy przechowywać przez okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym złożona została deklaracja z wykazaną w niej stratą za poprzedni rok podatkowy (a nie do czasu przedawnienia się zobowiązania podatkowego za rok, w którym strata była po raz ostatni odliczona). Oznacza to, że jeśli strata została wykazana np. w zeznaniu za 2016 r. (złożonym w 2017 r.), to księgi należy przechowywać do końca 2022 r. (a nie jak w przypadku negatywnej linii interpretacyjnej do końca 2027 r.). Powyższe jest potwierdzeniem pozytywnej dla podatników linii interpretacyjnej zaprezentowanej m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 listopada 2017 r. (sygn. akt II FPS 3/17), w której sąd wskazał, iż „nie jest dopuszczalne prowadzenie postępowania podatkowego i orzekanie o wysokości straty w CIT za rok podatkowy, w którym została ona poniesiona, w sytuacji gdy upłynął termin przedawnienia zobowiązania podatkowego za ten rok”.
Preferencje dla biznesu – zakończony termin prekonsultacji w sprawie spółek holdingowych
30 czerwca 2021 r. zakończyły się prekonsultacje w sprawie projektu ustawy z dnia 22 czerwca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (dalej: Projekt). Projekt przewiduje wprowadzenie instytucji spółki holdingowej, którą będzie mogła stanowić wyłącznie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółka akcyjna posiadająca polską rezydencję podatkową.
Zachętą do lokowania takich spółek w Polsce ma być:
- zwolnienie z podatku (pod pewnymi warunkami) 95% dywidendy uzyskanej przez spółkę holdingową od krajowej spółki zależnej lub zagranicznej spółki zależnej,
- zwolnienie z podatku zysków kapitałowych osiągniętych przez spółkę holdingową z odpłatnego zbycia udziałów/akcji krajowych lub zagranicznych spółek zależnych (za wyjątkiem spółek nieruchomościowych) na rzecz podmiotu niepowiązanego (pod warunkiem złożenia przez spółkę holdingową właściwemu organowi podatkowemu oświadczenia o zamiarze skorzystania z tego zwolnienia co najmniej 30 dni przez dniem zbycia).
Ministerstwo zapowiada ułatwienie rozliczeń w podatku u źródła od 2022 roku
W odpowiedzi z 14 czerwca 2021 r. na interpelację poselską nr 24182 Minister Finansów zakomunikował finalizację prac nad kompleksową nowelizacją przepisów o podatku u źródła. Ma ona być częścią zmian w ramach zapowiadanego Polskiego Ładu. Znowelizowane przepisy mają wejść w życie od 1 stycznia 2022 r. i przewidują przede wszystkim: ograniczenie zakresu przedmiotowego i podmiotowego stosowania mechanizmu poboru i zwrotu podatku (pay and refund) oraz zastąpienie opinii o stosowaniu zwolnienia z podatku u źródła – opinią o stosowaniu preferencji. Tym samym nowa opinia będzie mogła potwierdzać nie tylko możliwość stosowania zwolnienia, ale też np. zastosowanie preferencyjnej stawki podatku u źródła wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Po wejściu zmian przepisów w życie Ministerstwo planuje również opublikować ostateczną wersję objaśnień podatkowych dotyczących opodatkowania u źródła w Polsce.
Komandytariusz spółki osobowej posiadającej nieruchomość w Polsce musi uzyskać NIP
W interpretacji indywidualnej z 1 czerwca 2021 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4018.4.2021.2.AZ) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że w sytuacji, gdy zagraniczna spółka osobowa (odpowiednik polskiej spółki komandytowej) uzyskuje dochody z majątku nieruchomego w Polsce, podlegające opodatkowaniu po stronie komandytariusza, ten jako podatnik z tytułu tych dochodów musi dokonać rejestracji dla celów podatkowych w Polsce. W stanie faktycznym sprawy wskazano, że spółka osobowa jest transparentna zarówno w Niemczech – kraju siedziby, jak i w Polsce, a podmiotem uprawnionym do całości jej zysków jest komandytariusz, będący niemiecką spółką kapitałową (odpowiednikiem polskiej spółki z o.o.). W przedmiotowej sprawie wydano niezależnie interpretację (nr 0114-KDIP2-1.4010.452.2020.1.SP), w której rozstrzygnięto, że spółka osobowa działająca przez polski oddział nie będzie miała zakładu w Polsce, ale jej dochody będą podlegały opodatkowaniu jako dochody z nieruchomości – na poziomie komandytariusza. Zatem w momencie uzyskania statusu podatnika komandytariusz będzie musiał dokonać zgłoszenia celem uzyskania polskiego NIP.
Projekt przepisów o kompleksowym porozumieniu inwestycyjnym dla największych inwestorów
Ministerstwo Finansów przedstawiło do prekonsultacji projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, która zawiera między innymi nową zachętę dla strategicznych inwestorów. Polskie i zagraniczne podmioty, które zadeklarują inwestycje w Polsce o wartości przynajmniej 100 mln zł, będą mogły zawrzeć z polskim fiskusem tzw. porozumienie inwestycyjne (określane również jako Interpretacja 590), czyli dokument określający kompleksowo skutki podatkowe planowanej inwestycji. Takie porozumienie ma w zamyśle umożliwić uzyskanie w jednym dokumencie informacji objętych aktualnie zakresem m.in. interpretacji indywidualnych, wiążących informacji stawkowych i akcyzowych, opinii zabezpieczających i jednostronnych uprzednich porozumień cenowych. Interpretacja 590 będzie wydawana na wniosek inwestora złożony do Ministra Finansów, z którym jednak wiążą się opłaty – 50 tys. zł za wniosek oraz od 100 do 500 tys. zł za wydanie porozumienia. Zarówno wniosek, jak i porozumienie, będą mogły być w języku angielskim. Interpretacja 590 ma być wiążąca dla administracji skarbowej i obowiązywać przez okres 5 lat (z możliwością przedłużenia).
Kwalifikacja VAT przy sprzedaży gruntu jako niezabudowanego zależy od stanu faktycznego i charakteru naniesień
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 kwietnia 2021 r. (sygn. akt I FSK 560/18) określił, jakie okoliczności należy zbadać, aby uznać teren za niezabudowany i zastosować zwolnienie z VAT przy jego sprzedaży. Spółka, która wystąpiła z wnioskiem o interpretację, uważała, że za niezabudowane w rozumieniu przepisów o VAT należy też uznać grunty, na których posadowione budynki/budowle, ale nie będące przedmiotem transakcji. Organ uznał takie stanowisko za nieprawidłowe, ale Spółka z sukcesem zaskarżyła interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Sąd uznał, że obecność urządzeń przesyłowych na gruncie nie decyduje o jego przeznaczeniu pod zabudowę, lecz o tym powinny rozstrzygać plan zagospodarowania przestrzennego lub w przypadku jego braku – decyzja o warunkach zabudowy (tych w przedmiotowej sprawie nie było). Naczelny Sąd Administracyjny przyznał jednak rację fiskusowi i zarzucił WSA pominięcie analizy, czy grunty były faktycznie zabudowane (nie wystarczy rozstrzygnąć o ich przeznaczeniu pod zabudowę). Mając na względzie funkcję przepisów o VAT, NSA wskazał na możliwość wzięcia pod uwagę aspektu ekonomicznego transakcji – w tym wolę stron co do przeznaczenia gruntu (np. czy obiekty budowlane nie zostaną rozebrane). Tak więc w ocenie NSA teren można uznać za niezabudowany, jeśli obiekty na nim posadowione nie mają wiodącego znaczenia dla określenia charakteru gruntu jako zabudowanego.
Zapoznaj się z komentarzem prawnym
