Czym jest informacja IFT oraz kto ma obowiązek złożenia deklaracji

Spread the love

Czym jest IFT-1R i IFT-2R?

Deklaracja IFT jest informacją o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osobę fizyczną /prawną niemającą w Rzeczpospolitej Polskiej miejsca zamieszkania (nierezydenci). Informacja ta składana jest przez płatnika, czyli przez podmiot, który jest zobligowany do obliczenia oraz pobrania podatku u źródła od podatnika oraz wpłaty w jego imieniu do urzędu skarbowego. Istnieje również możliwość uniknięcia zapłaty podatku u źródła, o tym jednak w dalszej części artykułu.  

Zawieranie transakcji z dostawcami zagranicznymi, którzy są osobami fizycznymi oraz związany z tym obowiązek złożenia informacji IFT jest uregulowany w art. 42 ust. art. 1-10 i art. 42a ust.1-2 ustawy o PIT podatku dochodowego od osób fizycznych w tym przypadku obowiązuje formularz IFT-1R.  

Natomiast w sytuacji, gdy kontrahentem jest osoba prawna na płatniku ciąży obowiązek złożenia formularza IFT-2R. Regulacje zapisane są w art. 26 ust. 1-10 i art. 26a ust 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.  

Katalog usług podlegających pod IFT-1 i IFT-2 

Zakres usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym jest dość duży, natomiast na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 21) i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 29) możemy wymienić kilka z nich, które są najczęściej spotykane: 

  • za prawa autorskie lub pokrewne, prawa do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również za sprzedaż tych praw, za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how); 
  • za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez podmioty mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowane za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 
  • z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych; 
  • za bilety lotnicze; 
  • z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. 

Certyfikat rezydencji i umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania 

W celu zoptymalizowania zobowiązań finansowych oraz przepływów pieniężnych polski przedsiębiorca na podstawie odpowiedniej umowy międzynarodowej może zastosować niższą stawkę lub całkowite zwolnienie z podatku u źródła w zależności od poszczególnych tytułów transakcji. Jednakże wpierw należy wystąpić do zagranicznego przedsiębiorcy o przesłanie tzw. Certyfikatu rezydencji, czyli dokumentu wydanego przez krajowe organy skarbowe potwierdzającego miejsce (kraj) opodatkowania zagranicznego przedsiębiorcy podatkiem dochodowym. 

Polski ustawodawca nie precyzuje jak ma wyglądać wspomniany certyfikat, stąd wystarczy, że zawiera on aktualne dane przedsiębiorcy na dzień przeprowadzenia transakcji wraz z miejscem rezydencji podatkowej.  

Zgodnie z art. 26 ust.  1 i ustawy o CIT dla podatku dochodowego od osób prawnych w przypadku, gdy certyfikat rezydencji nie zawiera okresu ważności  płatnik przy poborze podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od dnia jego wydania.  

Termin ważności certyfikatów został wydłużony w związku z pandemią COVID-19. Artykuł 31ya tarczy COVID mówi o wydłużeniu terminu ważności certyfikatu na okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz przez okres 2 miesięcy po ich odwołaniu.  

Jaką wartość wykazać w deklaracji IFT?

W deklaracji IFT powinna być wykazana wysokość dochodu, który zagraniczny kontrahent uzyskał na obszarze RP.  Upraszczając są to wszystkie płatności dokonane na rzecz kontrahenta, które stanowią podstawę pobrania podatku w danym roku finansowym (bez względu na to czy skorzystamy z obniżenia stawki podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania).  

Biorąc pod uwagę powyższe, może zdarzyć się tak, że  zaksięgowana faktura zostanie opłacona w następnym roku podatkowym. W takim przypadku wykazujemy ją jako dochód zagranicznego kontrahenta dopiero w momencie dokonania zapłaty. 

Płatności dokonywane w obcej walucie powinny być przeliczone po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień zapłaty. 

Jaki jest termin złożenia informacji IFT? 

W przypadku IFT-1 dokument ten należy przesłać zarówno do nierezydenta, jak i do naczelnika urzędu skarbowego właściwego w Polsce dla opodatkowania osób zagranicznych (lista wyspecjalizowanych urzędów skarbowych znajduje się w rozporządzeniu w sprawie właściwości organów podatkowych). Jeżeli zaś chodzi o IFT-2 Począwszy od 2021 r. IFT-2R składany powinien być do jednego urzędu skarbowego  US Lublin. Nie należy przekazywać go do urzędu właściwego miejscowo dla podatnika. 

 Terminy złożenia informacji IFT regulują przepisy : 

  1. Art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT podatku dochodowego od osób fizycznych – termin na złożenie deklaracji rocznej IFT-1R jest do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, którego informacja IFT dotyczy.  
  2. Art. 26 ust 3a ustawy o CIT podatku dochodowego od osób prawnych – termin na złożenie deklaracji rocznej IFT-2R jest do końca marca roku następującego po roku podatkowym, którego informacja IFT dotyczy.  

Poza powyższymi przepisami istnieje również regulacja dotycząca złożenia informacji IFT-1 oraz IFT-2 na żądanie podatnika w ciągu roku kalendarzowego (art. 42 ust. 4 ustawy o PIT podatku dochodowego od osób fizycznych oraz art. 26 ust 3b ustawy o CIT podatku dochodowego od osób prawnych). Wówczas podatnik składa wniosek na piśmie, natomiast płatnik ma 14 dni na złożenie i przesłanie podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu informacji IFT.