W wyroku z 22 lutego 2024 r., sygn. akt II FSK 714/21, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że aluminiowe panele i maty plastikowe, służące stworzeniu konstrukcji nośnej wykorzystywanej jako droga tymczasowa w przemyśle energetycznym, są „urządzeniami przemysłowymi”.
Stan faktyczny
Sprawa dotyczyła spółki prowadzącej działalność w zakresie kompleksowej realizacji projektów obejmujących wznoszenie i eksploatację farm wiatrowych. W ramach prowadzonej działalności wynajmowała ona od niemieckiego kontrahenta aluminiowe panele i plastikowe maty wykorzystywane do ułożenia tymczasowych dróg dojazdowych na terenie farm.
Spółka chciała uzyskać potwierdzenie, że wynajmowane przez nią aluminiowe panele i plastikowe maty nie stanowią urządzenia przemysłowego w rozumieniu art. 12 ust. 3 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z 14 maja 2003 r. (dalej: UPO) oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT), a w konsekwencji nie musi ona pobierać podatku u źródła od wypłacanych wynagrodzeń z tytułu ich wynajmu.
Stanowisko fiskusa
Innego zdania był jednak dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS), który stwierdził, że pojęcie „urządzenia przemysłowego” należy rozumieć szeroko, a w jego zakresie mieszczą się wszelkie wytwory przemysłowe.
Dyrektor KIS zwrócił uwagę na fakt, że urządzenie przemysłowe to takie, które przeznaczone jest do wykorzystania w przemyśle i jego zastosowanie wiąże się z tą dziedziną. Przy kwalifikowaniu danego urządzenia istotne jest, aby dokonywać tego na podstawie aspektu funkcjonalnego. Zdaniem Dyrektora KIS, przedmiotowe panele i maty tworzące tymczasowe drogi na farmach wiatrowych zostały zastosowane w celu przemysłowym, ponieważ farmy wiatrowe należy postrzegać jako jeden z elementów przemysłu elektroenergetycznego. Urządzenia będące przedmiotem najmu są więc wytworami przemysłowymi, ze względu na funkcję wynikającą z ich cech technicznych.
W konsekwencji, Dyrektor KIS stwierdził, że uiszczane na rzecz niemieckiego kontrahenta płatności za wynajem aluminiowych paneli oraz plastikowych mat są należnościami licencyjnymi i spółka jako płatnik będzie zobowiązana do pobierania i odprowadzenia z ich tytułu zryczałtowanego podatku u źródła.
Rozstrzygnięcie sądu I instancji
Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, który w wyroku z 25 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/Po 794/20 uchylił zaskarżoną interpretację. Zdaniem sądu, „urządzenie przemysłowe” należy rozumieć jako składnik majątku pełniącego pomocniczą funkcję w ramach procesu przemysłowego rozumianego jako ciąg działań mechanicznych lub chemicznych służących do masowej produkcji towarów.
WSA w Poznaniu uznał, że dokonana przez Dyrektora KIS wykładnia pojęcia „urządzenia przemysłowego” jest błędna i rozszerzająca, a jej przyjęcie prowadziłoby do uznania, że definicja „urządzenia przemysłowego” obejmuje wszystkie dostępne aktualnie na rynku dóbr urządzenia, bez względu na ich charakter i przeznaczenie.
Finał przed NSA
Ostatecznie NSA podzielił stanowisko Dyrektora KIS, zgodnie z którym w szeroko rozumianym pojęciu „urządzenie przemysłowe” mieszczą się także aluminiowe panele oraz maty plastikowe wykorzystywane do układania tymczasowej drogi dojazdowej na terenie parku.
Zdaniem sądu II instancji, normatywne zaliczenie do urządzeń przemysłowych także środków transportu (i to bez żadnych ograniczeń) w ustawie o CIT wskazuje, że pojęcie „urządzenia przemysłowe” należy rozumieć możliwie szeroko, jako wszelkie urządzenia, które racjonalnie rzecz biorąc mogą być wykorzystywane w przemyśle.
Zaliczenie urządzenia do „urządzeń przemysłowych” zależy więc od obiektywnych cech konstrukcyjnych i użytkowych tego urządzenia, a nie od okoliczności, czy też sposobu w jaki urządzenie to jest w danym okresie wykorzystywane.
Podsumowując, przyjęcie szerokiego rozumienia pojęcia „urządzenie przemysłowe” przez organy podatkowe i sądy administracyjne powoduje, że z perspektywy polskich przedsiębiorców wynajmujących specjalistyczny sprzęt od podmiotów zagranicznych, istotne jest ustalenie, czy w związku z tym wynajmem są oni zobowiązani do poboru podatku u źródła.
