Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedsiębiorcy dokonujący wypłat na rzecz nierezydentów w określonych przez ustawę przypadkach są zobligowani do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego (WHT). Przepisy różnicują przy tym obowiązki ze względu na tytuł wypłat, a także ze względu na ich wysokość. Co do zasady możliwe jest bowiem zastosowanie niższej stawki lub zwolnienia przewidzianego w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania lub też zwolnienia przewidzianego przez przepisy UE, po spełnieniu określonych przesłanek i dopełnieniu obowiązków przewidzianych przez polską ustawę (m.in. pozyskanie certyfikatu rezydencji). Art. 26 ust. 2e ustawy o CIT ustanawia jednak wyjątek dla pewnego rodzaju wypłat, przewidujący obowiązek pobrania WHT według ustawowych stawek.
Limit 2 mln zł
Limit 2.000.000 zł odnosi się do łącznej kwoty wypłat dokonanych przez płatnika na rzecz tego samego nierezydenta w ciągu jednego roku podatkowego. Dotyczy przy tym jedynie określonego rodzaju wypłat – są to m.in. wypłaty z tytułu dywidend, odsetek, praw autorskich (chodzi o przychody wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT). Wypłacając wynagrodzenie nierezydentowi z tych określonych tytułów, polski płatnik powinien zatem monitorować, czy łączna suma tych wypłat na rzecz danego podmiotu w roku podatkowym nie przekracza limitu 2 mln zł. Każda wypłata powyżej tego limitu będzie co do zasady powodowała konieczność pobrania WHT. Kontrola powinna być więc sprawowana na bieżąco, ponieważ dochodzi do istotnej zmiany obowiązków płatnika, w przypadku przekroczenia tego limitu. Wcześniejsza wiedza w tym zakresie pozwoli na podjęcie potencjalnych kroków umożliwiających zastosowanie zwolnienia lub niższej stawki. Możliwe jest bowiem pozyskanie opinii o stosowaniu preferencji (art. 26b ustawy o CIT) lub też złożenie stosownego oświadczenia na formularzu WH-OSC (art. 26 ust. 7a ustawy o CIT), które pozwalają na zastosowanie zwolnienia lub preferencji. Pozyskanie opinii o stosowaniu preferencji jest jednak czasochłonne, ponieważ urząd ma 6 miesięcy na jej wydanie, przy czym w praktyce termin ten jest wydłużany.
Obowiązki administracyjne
Niezależnie od rocznej wysokości wypłat, wskazujemy na konieczność pozyskania odpowiednich dokumentów, takich jak certyfikat rezydencji, czy też stosowne oświadczenie w przypadku określonego rodzaju wypłat. Należy także zwrócić szczególną uwagę na badanie statusu rzeczywistego właściciela należności przez otrzymującego wypłaty (tzw. beneficial owner) oraz na zachowanie należytej staranności. Więcej o tych kwestiach pisaliśmy w artykule „Warunki korzystania ze zwolnienia z art. 22 ust. 4 CIT w przypadku wypłaty dywidendy”. Podkreślamy jednak, że dla możliwości zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT dla wypłat wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (m.in. odsetki) przepis mówi wprost o konieczności zawarcia w oświadczeniu informacji o posiadaniu statusu rzeczywistego właściciela wypłacanych należności (art. 26 ust. 1 f ustawy o CIT)
Zachęcamy zatem do przeglądu wypłat dokonywanych na rzecz nierezydentów oraz procedur w zakresie WHT m.in. w odniesieniu do należytej staranności, a także rozważenie podjęcia takich działań jak uzupełnienie procedur i instrukcji wewnętrznych, czy wystąpienie z wnioskiem o wydanie opinii o stosowaniu preferencji. Pozwoli to przygotować się na moment przekroczenia limitu 2 mln zł w roku 2025.
