W ramach swoich struktur wiele grup kapitałowych realizuje świadczenia w ramach tzw. usług wsparcia, do których możemy zaliczyć usługi księgowe, informatyczne, kadrowo-płacowe czy administracyjne. Są to usługi, które nie wpływają bezpośrednio na osiąganie celów operacyjnych, ale stanowią istotny element funkcjonowania całej grupy.
W takiej sytuacji pojawia się pytanie – jak ustalić rynkową wysokość wynagrodzenia za tego typu usługi i czy konieczne jest w każdym przypadku przygotowanie analizy porównawczej?
Odpowiedź na powyższe dylematy stanowi przewidziany w przepisach o cenach transferowych mechanizm safe harbour dla usług o niskiej wartości dodanej. Jest to uproszczenie polegające na zwolnieniu podatnika z obowiązku sporządzania analizy porównawczej lub zgodności, a jednocześnie zapewniające im komfort w postaci bezpieczeństwa podatkowego – organy podatkowe z góry uznają taką transakcję za rynkową, jeśli zostaną spełnione odpowiednie warunki przewidziane w ustawie.
Warunki skorzystania z uproszczenia
Zgodnie z art. 11f Ustawy o CIT, z zastosowania mechanizmu safe harbour można skorzystać, jeżeli:
- narzut na kosztach usług został ustalony przy zastosowaniu metody koszt plus / marży transakcyjnej netto i wynosi:
– nie więcej niż 5% kosztów – w przypadku nabycia usług;
– nie mniej niż 5% kosztów – w przypadku świadczenia usług; - usługodawca nie ma miejsca zamieszkania, siedziby lub zarządu w tzw. raju podatkowym (tj. na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową);
- usługobiorca posiada kalkulację zawierającą następujące informacje:
– charakter i wysokość kosztów uwzględnionych w kalkulacji;
– sposób zastosowania i uzasadnienie wyboru kluczy alokacji dla wszystkich podmiotów powiązanych korzystających z usług;
– opis transakcji, w tym analizę funkcji, ryzyk i aktywów.
Dla jakich usług można zastosować safe harbour?
Uproszczenie safe harbour dla usług ma zastosowanie jedynie do usług o niskiej wartości dodanej. Zgodnie z Ustawą o CIT usługi o niskiej wartości dodanej, to usługi spełniające łącznie następujące warunki:
- mają charakter usług wspomagających działalność gospodarczą usługobiorcy;
- nie stanowią głównego przedmiotu działalności grupy podmiotów powiązanych;
- jeśli usługi są świadczone przez usługodawcę również na rzecz podmiotów niepowiązanych, to ich wartość nie przekracza 2% wartości tych usług świadczonych łącznie na rzecz podmiotów powiązanych i niepowiązanych;
- nie są przedmiotem dalszej odprzedaży przez usługobiorcę, z wyłączeniem transakcji refaktury, o których mowa w art. 11n pkt 10 Ustawy o CIT.
Do usług o niskiej wartości dodanej, zgodnie z Załącznikiem nr 6 do Ustawy o CIT należą:
- usługi księgowe i audytorskie,
- usługi w zakresie finansów przedsiębiorstwa,
- usługi związane z zarządzaniem zasobami ludzkimi,
- usługi informatyczne,
- usługi komunikacji i promocji,
- usługi prawne i podatkowe,
- usługi administracyjno-biurowe.
Raportowanie w TPR
Należy pamiętać, że safe harbour nie zwalnia z obowiązku raportowania transakcji w TPR. Raportowanie dokonywane jest jednak w formie uproszczonej, bez konieczności prezentowania danych z analizy porównawczej (z obowiązku przygotowania której podatnik korzystający z tego mechanizmu jest zwolniony). W informacji TPR podatnik oświadcza, że zastosował mechanizm safe harbour i spełnił warunki ustawy.
Dlaczego warto?
Zastosowanie mechanizmu safe harbour pozwala w praktyce znacząco ograniczyć zakres obowiązków dokumentacyjnych i ograniczyć ryzyko sporów z organami podatkowymi – to bezpieczne i wygodne rozwiązanie dla podmiotu, realizującego rutynowe transakcje usługowe w ramach grupy.
