Środki trwałe to niezwykle istotny element sprawozdania finansowego. Aby zapewnić porównywalność tych sprawozdań wydany został specjalny Krajowy Standard Rachunkowości – nr 11. Po raz pierwszy zastosujemy go do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy, który rozpoczął się 1 stycznia 2017 r.
Krajowy Standard Rachunkowości nr 11 „Środki trwałe” wyjaśnia zasady uznawania, wyceny i ujmowania środków trwałych oraz środków trwałych w budowie w księgach rachunkowych, w tym także dokonywania odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych. Dokument przedstawia również zasady prezentacji i ujawniania informacji o środkach trwałych w sprawozdaniu finansowym jednostki.
Podzielony na 11 rozdziałów standard rozwiązuje wiele problemów praktycznych. Pierwsze dwa rozdziały określają cel wydania standardu (ma przede wszystkim zwiększyć porównywalność sprawozdań) oraz wyliczają różnice pomiędzy standardem a MSR 16.
Standard zdefiniował również wiele podstawowych pojęć, w tym m.in. nieuwzględnione dotychczas w przepisach rachunkowych pojęcia takie jak wartość brutto i wartość netto środka trwałego oraz definicję budzącego dotychczas duże wątpliwości pojęcia „dzień przyjęcia środka trwałego do użytkowania”.
Przepisy KSR 11 omawiają wszystkie najważniejsze etapy ewidencjonowania i rozliczania środków trwałych i amortyzacji. Jednym z najciekawszych rozdziałów (rozdział 7) jest zbiór reguł dotyczących remontu i ulepszenia środka trwałego. Rozpoznanie i ujęcie w księgach nakładów na środki trwałe w okresie ich wykorzystania to niezmiennie jedno z trudniejszych zadań, które staje przed księgowymi i które budzi wiele wątpliwości. W standardzie przede wszystkim podkreślono, że wartość nakładu nie jest istotnym kryterium w kwestii ustalenia czy mamy do czynienia z ulepszeniem czy remontem. Równocześnie w przypadku remontów o istotnej wartości możliwe jest rozliczenie ich w czasie poprzez rozliczenia międzyokresowe kosztów (nie ma jednak podstaw do stosowania amortyzacji). Opisano także szczegółowo poszczególne rodzaje ulepszeń.
Kolejny rozdział szczegółowo opisuje metody amortyzacji, termin jej rozpoczęcia oraz wskazuje elementy wpływające na ustalenie stawki amortyzacji. Wyjaśnienia te uwzględniają oczywiście przepisy ustawy o rachunkowości. Są od nich jednak dużo bardziej szczegółowe odpowiadając na wiele praktycznych dylematów.
Należy podkreślić, że standard rozpatruje zagadnienie środków trwałych kompleksowo: od rozpoznania składnika majątku jako środek trwały (zaliczenia go do środków trwałych), poprzez jego wprowadzenie do ewidencji, wycenę i bieżącą amortyzację, aż po likwidację. Tym samym każdy etap i każde zagadnienie związane z funkcjonowaniem środka trwałego w firmie jest dokładnie opisany.
Standard ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy, który rozpoczął się 1 stycznia 2017 r. Został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Ministra Rozwoju i Finansów z 29 maja 2017 r., poz. 105 i zaczął obowiązywać od dnia ogłoszenia.
Publikacja jest do pobrania z naszej strony internetowej.
