Orzecznictwo sądów administracyjnych potwierdza, że w sytuacji dokonywania wypłat podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła, na rzecz nierezydenta z tytułu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, do kwoty nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.000.000 PLN, płatnik jest uprawniony do niepobrania podatku albo zastosowania obniżonej stawki na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, pod warunkiem udokumentowanie siedziby podatnika certyfikatem rezydencji oraz dochowania należytej staranności. Nie ma natomiast obowiązku przeprowadzania dodatkowej weryfikacji kontrahenta. Odmienne stanowisko przedstawia Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.
W zaistniałym stanie faktycznym polska spółka akcyjna w związku z prowadzoną działalnością, w celu osiągnięcia konkurencyjności na rynku, wykonanie części usług zleca podmiotom trzecim, nieposiadającym na terytorium Polski siedziby lub zarządu oraz podlegającym w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W momencie wypłaty wynagrodzenia za zlecane usługi, spółka posiada aktualny certyfikat rezydencji zagranicznego kontrahenta, dokumentujący jego siedzibę dla celów podatkowych. Niektóre z nabywanych przez spółkę usług mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła. Spółka przy każdorazowym dokonywaniu wypłat należności z tytułu nabywanych usług działa jako płatnik tego podatku.
Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego, we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, spółka zadała organowi pytanie, czy w sytuacji dokonywania wypłat należności z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.000.000 PLN na rzecz tego samego kontrahenta, niebędącego polskim rezydentem, spółka jako płatnik podatku u źródła jest uprawniona do niepobrania podatku lub zastosowania obniżonej stawki podatku wynikającej z zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, przy jednoczesnym udokumentowaniu siedziby podatnika uzyskanym od niego aktualnym certyfikatem rezydencji oraz dochowaniu odpowiedniej staranności przy weryfikacji możliwości niepobrania podatku lub zastosowania stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Podkreślenia wymaga fakt, że ustawodawca rozróżnia obowiązki płatnika w zależności od tego, czy wypłaty w danym roku podatkowym na rzecz tego samego kontrahenta przekraczają czy też nie przekraczają kwoty 2.000.000 PLN. W rezultacie pytanie spółki sprowadzało się do ustalenia czy spółka jako płatnik podatku u źródła, w celu niepobrania podatku lub zastosowania obniżonej stawki podatku wynikającej z zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zobowiązana do przeprowadzenia poszerzonej weryfikacji kontrahenta, obejmującej dodatkowe warunki, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6 ustawy o CIT. Dodatkowa weryfikacja kontrahenta obejmuje m.in. uzyskanie oświadczenia podatnika, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, oświadczenie o spełnieniu warunków do zastosowania zwolnienia (niepobrania podatku) oraz uzyskanie uzasadnień, że spełnione są warunki będące przedmiotem oświadczeń.
W ocenie spółki, przepisy ustawy o CIT, w sytuacji dokonywania wypłat należności podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym łącznej kwoty 2.000.000 PLN na rzecz tego samego kontrahenta, nie nakładają na spółkę obowiązku przeprowadzenia dodatkowej weryfikacji kontrahenta dla niepobrania podatku lub zastosowania obniżonej stawki podatku wynikającej z zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Tym samym, wystarczające będzie udokumentowanie siedziby kontrahenta, będącego nierezydentem w Polsce, aktualnym certyfikatem rezydencji dokumentującym siedzibę dla celów podatkowych oraz dochowanie należytej staranności, uwzględniając charakter i skalę prowadzonej działalności.
Z takim stanowiskiem nie zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, wskazując że płatnik, który chce zastosować przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie pobrać podatku u źródła lub zastosować obniżoną stawkę, jest zobowiązany do przeprowadzenia pełnej weryfikacji warunków umożliwiających skorzystanie z tego zwolnienia/niepobrania podatku, zachowując przy tym należytą staranność. W ocenie organu, przy dochowaniu należytej staranności płatnik nie może ograniczać się jedynie do uzyskania certyfikatu rezydencji zagranicznego kontrahenta.
Na skutek wniesionej skargi, WSA w Poznaniu wyrokiem z 19 stycznia 2022 r., sygn. I SA/Po 498/21 zgodził się ze stanowiskiem spółki i uchylił zaskarżoną interpretację. Sąd wskazał, że w przypadku dokonywania wypłat nieprzekraczających w roku podatkowym kwoty 2.000.000 PLN na rzecz tego samego kontrahenta, płatnik przy weryfikacji warunków niepobrania podatku lub zastosowania niższej stawki wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie jest zobowiązany do przeprowadzenia dodatkowej weryfikacji. W uzasadnieniu Sąd podkreślił, że ustawa o CIT rozróżnia zakres weryfikacji kontrahenta w zależności od tego czy kwota wypłat w danym roku podatkowym na jego rzecz, przekracza czy też nie przekracza kwotę 2.000.000 PLN i podkreślił, że przepis dotyczący należności wypłacanych na rzecz danego podmiotu w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.000.000 PLN nie wprowadza obowiązku dodatkowej weryfikacji odbiorcy należności.
Tym samym, sąd podzielił przy tym pogląd wyrażony w judykaturze m.in. w wyroku WSA w Warszawie z 23 czerwca 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2400/19, wyroku WSA w Krakowie z 23 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Kr 1268/19 oraz w tożsamych wyrokach WSA w Warszawie z 11 sierpnia 2020 r. o sygnaturach: III SA/Wa 2283/19, III SA/Wa 2284/19
Co istotne, powyższa argumentacja została podtrzymana w wyroku NSA z 14 czerwca 2022 r., sygn. II FSK 373/22. Jest zatem szansa na zmianę stanowiska organów podatkowych.
