Inwestycje w odnawialne źródła energii, takie jak farmy wiatrowe czy instalacje fotowoltaiczne, wymagają znacznych nakładów kapitałowych, co oznacza konieczność pozyskania finansowania zewnętrznego. W praktyce często stosowaną metodą finansowania jest project finance, w ramach którego inwestorzy polegają na długoterminowych kredytach. Jak przy każdej inwestycji kluczowa jest rentowność projektu, a na tę mogą mieć wpływ także regulacje podatkowe.
Finansowanie projektów OZE a ograniczenia podatkowe
Artykuł 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) wprowadza istotne ograniczenia w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów nadwyżki kosztów finansowania dłużnego. Przepis ten stanowi implementację unijnej Dyrektywy ATAD (Anti-Tax Avoidance Directive) i ma na celu zapobieganie nadmiernemu wykorzystaniu finansowania dłużnego w celu obniżenia zobowiązań podatkowych. Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są zobowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów te koszty finansowania dłużnego, których nadwyżka przekracza wyższą z dwóch kwot:
- 3 000 000 zł,
- 30% tzw. podatkowej EBITDA.
Kosztami finansowania dłużnego są wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków. Dotyczy to przede wszystkim odsetek od kredytów, opłat czy kosztów zabezpieczenia tych zobowiązań. Skutkiem zastosowania tych regulacji do realizowanych projektów, jest zmniejszenie ich rentowności (w związku ze zmniejszeniem wysokości odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych).
Istnieją jednak wyjątki od tej zasady. Jednym z nich jest wyłączenie stosowania tych ograniczeń w przypadku kosztów finansowania dłużnego związanych z realizacją na terenie UE „długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej”. Kluczowe jest zatem ustalenie, czy inwestycja w odnawialne źródła energii (OZE) może zostać uznana za taki projekt.
Od początku obowiązywania tych przepisów, tj. od 2018 r., organy podatkowe zajmowały restrykcyjne stanowisko, uznając, że koszty finansowania takich inwestycji podlegają ograniczeniom z art. 15c ustawy o CIT. Interpretacje wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) konsekwentnie odmawiały uznania projektów wytwarzania energii elektrycznej, w tym z OZE, za długoterminowe projekty infrastrukturalne. Argumentowano, że takie inwestycje nie wpisują się w definicję infrastruktury publicznej, ponieważ są realizowane przez prywatne podmioty dla celów komercyjnych. Nieco łatwiejsze zadanie mieli jedynie inwestorzy w farmy offshore, którzy pomocniczo mogli powołać się na brzmienie ustawy o gospodarce nieruchomościami, która zaliczała do celów publicznych budowę oraz utrzymanie morskich farm wiatrowych.
Przełomowe orzecznictwo sądów administracyjnych
Niektórzy podatnicy, którzy nie zgadzali się z taką interpretacją, kierowali jednak sprawy do sądów administracyjnych. A te stawały jednogłośnie po stronie podatników.
Przykładowo w orzeczeniu z 13 lipca 2021 r. WSA w Gdańśku (I SA/Gd 503/21) stwierdził: „rację ma bowiem skarżąca, wskazując, że realizowane przedsięwzięcie w zakresie budowy elektrowni niezależnie od rodzaju wytwarzanej energii ma istotne znaczenie z punktu widzenia polityki energetycznej każdego kraju w zakresie rozbudowy infrastruktury wytwórczej energii elektrycznej, kształtowania krajowej strategii energetycznej oraz zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego z uwzględnieniem wpływu na środowisko”.
Mimo, że zapadło kilkanaście rozstrzygnięć w tym zakresie, jeszcze do połowy ubiegłego roku, stanowisko organów podatkowych było nieprzejednane.
Zmiana podejścia Dyrektora KIS
W połowie ubiegłego roku coś jednak drgnęło. Od tego momentu Dyrektor KIS zaczął wydawać już wyłącznie korzystne interpretacje (i to nie tylko w związku z przegraną sprawą przed sądem administracyjnym) potwierdzające, że inwestycje w OZE spełniają kryteria długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej i w efekcie koszty finansowania takich inwestycji nie podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 15c ustawy o CIT. Przykłady to interpretacje indywidualne:
- z 28 listopada 2024 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.573.2024.1.EJ),
- z 25 listopada 2024 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.505.2024.1.ASK).
Od tego momentu można już mówić o „wysypie” pozytywnych interpretacji (w samej 2 połowie 2024 r. wydano kilkanaście pozytywnych rozstrzygnięć). Można więc uznać, że ukształtowała się nowa linia interpretacyjnej, w której inwestycje w odnawialne źródła energii są uznawane za długoterminowe projekty infrastrukturalne.
Wnioski dla inwestorów
Zmiana podejścia organów skarbowych oraz korzystne orzecznictwo sądów administracyjnych oznaczają, że inwestorzy, którzy realizowali projekty OZE i stosowali ograniczenia wynikające z art. 15c ustawy o CIT, powinni przeanalizować możliwość dokonania korekty swoich rozliczeń podatkowych. Może to pozwolić na odzyskanie nadpłaconych kwot podatku.
